Online Üye
Online Ziyaretçi
belki...son bir şiir düşer parmak uçlarımdan
seherin bıçak sırtı ayazlarında sevdama
kaparken sevda oyununda ben perdelerimi
usulca..usulca vazgecerim hayatımdan
ve senden geriye kalan ne varsa
masum çocuk edasıyla bırakırım avuçlarına
ve ben susarım usta
//
sonra.... yetim bir gülümseme düşer bakışlarıma
acılarımı alırken yorgun yılgın omuzlarıma
sen benim belimi büken kaderimdin derim
ve alıcı kuşlar dönüp duruken başucumda
usulca kapatırım perdelerimi paydos derim
suslar sürerim ağıt dolu dudaklarıma
//
ne alacak yazarım şu hüzün sayfalarıma
nede.....nede bir keder bırakırım etrafıma
eskimiş köhne trabzanlara asarken umutlarımı
karanlık izbe sokaklarda yiter adımlarım zamanla
söyle be usta ..söyle bana
bin ah etsemde yeşerir mi kurumuş dallar
ve dönüpte konarmı huma kuşu omuzlarıma
//
sonra yetim bir gümüş düşer tel tel saçlarıma
bilirim bu yürek yine seni özler sonrasına
zaman akıp gider derler ya inanma
yalan be usta
akreple yelkovan hep birbirini vurur da
kaskatı kesilir hep askılarda kalır zaman
//
sonrası mı..sonrası malum be usta
ne senden öncesi vardı benim için
nede senden sonrası olacak zamanda
yeniden dikmem burçlara sevda pankartlarımı
hatta...hatta son bir çığlık borcum olsun
sana / bana / sevdamıza
ben susarım be usta... ben susarım
//
bu gidiş sazsız sözsüz karnavaldır benim için
vururken acılarımı yılgın çökmüş omuzlarıma
saçlarımdaki aklar bana senin hediyendir
senindir usta yüzümde ki derin yazgılar
işte bütün gecişlerim bundandır benim
sazımın telinde intiharda bütün duygular
//
artık vakit tamam be usta
bu sevda hasretin prangalarında yenilmedi hiç
bak can verdi ihanetin yalan rüyalarında
arazlı bir yüreğin haykırışıdır bu şimdi
kanarken sevdam içimde için için usulca
derin sandıklara kilitliyorum ümitlerimi
ve ben susuyorum usta
sonrası mı.....sonrası yok be
sonrası.... malum usta