Yaþamaktan usanan hazan gelmiþ gönlüme,

Yar olmaz kimsecikler ey gönül hayal kurma,

Kim kurban olur söyle, az kalmýþ þu ömrüme,

Ey gönlüm uslan artýk da hayal kurup durma;

Gül konca açsýn dersin hiç bakmazsýn haline,

Ahret ne düþünmezsin, düþmüþsün yar peþine,

Ey güzel gönlüm vaz geç, sahip ol þu kendine,

Gül konca açsýn diye, sen hayal kurup durma;

Giymiþsin kýrmýzýdan, hiç bakmazsýn karaya,

Durmadan yol tepersin, düþmüþsün yola yaya,

Ey benim gönlüm vaz geç bulaþma kýrmýzýya,

Siyaha bürün de sen, boþ hayal kurup durma;

Bir akþam gün batarken, ak denize bakarsan,

Dinlenir her yerlerin, bol, bol maviye baksan,

Aþk meþk senin neyine vaz geç bana kalýrsan,

Mavide karar kýl sen, boþ hayal kurup durma;

Düþün gönlüm kendini, sevda diye dövünme,

Bu yaþtan sonra olmaz gönül bu deyip sevme,

Finiþe geçmiþ zaman, varsa bir yar övünme,

Hastalýk gelmiþ çatmýþ, hayaller kurup durma.

A.Yüksel Þanlý er

22 Kasým 2010-11-22