Demek ki çok avundum ve aldanmalarýn hazin yolunda uyukladým

Ah bilsem ki neleri sayýkladým, düþleri neden umutlara bulaþtýrdým

Neden bitmez bu hülyalarým ben hangi mecrada yolumu bulacaðým

Neleri unutmayacaktým ruhuma bahþedilen aþký nasýl anlayacaktým

 Sokaklar çok sakin ve þevksiz miskinliði aþikâr eðliyor, neler diyor

Ötmeyen kuþlar nasýl bir sancýyla figan ediyor, boynunu büküyor

Sessiz gönüllerin hicraný niye dinmiyor, açýk denizleri çok özlüyor

Gecelerden akseden bu suskun çýðlýk, kalbime aþk sancýlarýný ekiyor

 Baktýðým her nefesin insicamýný tartmayý dilerim gönülden isterim

Ýnsaniyet adýna ne mevcutsa, hiç sakýnmadan feda olmayý yeðlerim

Aklýma gelir feryat edenler, gönlünün senasýný gizleyenler ne derim

Bugün yine bir burukluk içindeyim, kalbimin sahibine ne söylerim

 Zavallý bir çocuk bakýnýyordu, aðzý kurumuþ haylice su aranýyordu

Kýrýlmýþ musluklar akmýyordu, þadýrvanlarýn o melali yalvarýyordu

Ne oldu bize, kýrýp dökmek mi geliyor iþimize bilmem edep neyimize

Hüzün var içimde, dinmeyen bir sýzý baþlýyor kalbimde, titretmeyle

 Sokaklar sahipsiz mi sanýlacak, hak hukuk kimin nefesini kurtaracak

Neden mahkûmlar kader mahkûmu sayýlacak, akýl ve irade ne olacak

Hep suçluluk nasip ve bahtýn terekesinde mi aranacak ve avunulacak

Hangi yük, sahibinden habersiz olarak, gönül ikliminde manalaþacak

 Mustafa Cilasun