Bir umut adýna çýkarsýn yola,
þiirler yazar,söz bestelersin.
yine de nafile,yalnýzlýðýna,
tadamadýðýn,
gönlünce yaþayamadýðýn sevdana.

Bir düþünce kaplar seni,
nedendir bunun sebebi.
hep bende mi dersin AÞK'ýn bedeli.
etrafýna bakarsýn þaþkýnca,
anlarsýn ki buymuþ sevmenin diyeti.

Son dersin...
son noktayý koyarsýn adýna.
istemediðini söylersin ,lakin yalandýr oysa
ne zaman kalsan yalnýzlýðýnla
o gelir aklýna,onu yaþarsýn anýlarýnda.

Geceleri girer rüyalarýna
sabah uyandýðýný sanýrsýn kollarýnda.
ve bir kez daha iç çekersin yokluðunda
tek suçlu sen gibi
lanet okursun zamana.

Teselliyi baþlarsýn aramaya
belki bir baþkasý,
ya da ondan kalan tek hatýra.
elin ,ayaðýn kilitlenir
lakin hep o vardýr yaþamýnda.

Tutamaz ki baþka biri,sevdiðinin yerini,
bakamaz ki onun gibi.
sevmiþsindir deli gibi
iþlemiþtir içine sevgisi
yer vermek istemez gönül birine.

Konuþursun kendi kendine,
sancýlarýn çoðalýr,
teselli vermek istersin sýzlayan yüreðine.
üç beþ nöbetlerin olur cam kenarýnda,
geceler bir türlü eriþmez sabaha.

Ýþte böyledir sevmek
uyumak sana uzak bir kavram
en acýsý ,en zorluðuyla
seviyorsan hele ki
öðretir zaman sana beklemeyi

ama býktýrmamalý seni beklemeyi, özlemeyi, aþkýn karþýlýksýzlýðýný,sadece sevgiyi.

Þimdi daha iyi anlýyorum ki, Nefes almak deðilmiþ, yaþamak. Ateþlerde yanmak gibi bir þey, Seni severken,sensiz olmak...