Ýlk soluðunu aldýðýnda ciðerlerinin yanmasýyla baþladý yaþayacaðýn acýlar. Doðduðunda belliydi hayatýnýn çizgisi. Ýniþli çýkýþlý bir hayat seni bekliyordu iþte.

Yaþayacaksýn..

Yaþamak zorundasýn..

Çünkü bir zaman sonra seni kurallardan örülü bir kutuya hapsedecekler. O kutunun içinde yaþamýný sürmeni isteyecek ve seni bir oyun hamuruna çevirecekler. Kurallarýn dýþýna çýkarsan dýþlanacaksýn. Vicdanýný sömürecekler ve kendi kendine acý çekmene sebep olacaklar.

Sana istedikleri þekli verip, onlar kurgularýný hayata geçirecekler. Kuracaklar, sende oynayacaksýn. Beyninin içinde bir çip var gibi, her söylenene uyacaksýn.

Seni sevecekler belki ama bu gerçek bir sevgi olmayacak. Koþullu sevgi ne kadar gerçek ki sanki? Ýyi bir þey yapmadýðýn sürece sevmeyecekler seni. Kural dýþý davrandýðýnda yalnýzlýðýna terk edilecek, piþmanlýðýnla kývranacaksýn.

Büyüyeceksin ..

Bedeninle birlikte; acýlarýn, özlemlerin, hayallerin, tutkularýn ve direniþlerin de büyüyecek.

Sen büyüyeceksin çocuk.. Artýk hiçbir þey doðduðunda olduðu kadar güzel olmayacak.

Yitireceksin.. Yitirileceksin..

Bu oyundan galip çýkmanýn tek yolu direnmek ve isyan etmek…

O kutunun içinden çýkmalý ve gökyüzüne bakmalýsýn.. Yýldýzlarý, ayý seyretmeli, gecenin zifirini içine çekmelisin..

Hadi tabularý yýk ve kutudan dýþarý çýk. Geç deðil.

Seni koþulsuz sevenlerle birlikte yaþa.

Ýnan bana birgün seni sen olduðun için sevecekler…