Üzüyorsun kendini sebepsiz.
Saklýyorsun gözlerinde ki güneþini
Yýldýzlarýný gömüyorsun karanlýðýn içine
Ve olmadýk bir hüzüne sarýlýyor
Olmadýk bir acýyý duyuyorsun kalbinin derinlerinden.

Hayata merhaba demek varken
Aþka merhaba diyebilecekken
Mutluluða, yeniden doðmuþcasýna gebe olmak varken
Döküyorsun yapraklarýný henüz ilkbahar da
Olmadýk bir sararmýþlýðý veriyorsun yapraklarýna.

Sonbahar da hüzün akar kuþlarýn gözlerinden
Bir tek ben severim bu mevsimi istemeye istemeye
Ama sana hiç yakýþmýyor üzülmek
Olmadýk bir yaðmur yüzünden ýslandým deyip gitmek.

Belki de hüznünün adý sonbahardý sadece
Belki de sen öyle sandýn
Sen böyle dað gibi durup düþünüyorken
Belki de ben sana bahardým.

Üþüyormusun yoksa?
Rüzgar mý korkutuyor seni deli deli eserken
Hiç çýkýp bakmýyormusun balkondan
Ben sana rüzgarla karýþýk eserken.

Gözlerinden baþlayýp kalbine uzanan hüzün yolculuðu
Tek bir defalýðýna gözlerinde bir kaza yapmýþcasýna akýp gitse.
Yeni bir yol açsam kalbinden gözlerine kadar
Ve bu yolda bir tek benim sevdam yürüse