Güneşim Ve Kardelenler
Sen taze baharların narin çiceği,
Koparmadan sadece dalında sevdim seni,
Öyle yakıyor ki! gözlerin battığı yeri
Yokmuş senin yanında gülün bile dikeni..
Destanlar yazılsada sırra ayan gözlerine,
Bir ömür tükeniyor gündüzüyle gecesiyle
Anlatılmaz, öyle saklı bir yer var ki!
Kapılarını bana bile kapatıyor,gelmiyor dile..
Tek sevgi yetmiyorsa, sevgiliye ermeye,
Neden sevdirir Rabbim ? ölümüne böyle
Sabırla ,aşk konmuyor, ne yapsam aynı kefeye,
Barutla ateş gibi;
Tutuşup,kül ediyorlar benle beraber bütün alemide..
Güneşim uzaklarda, uyanırken başka ufuklarda,
Yalnızlaştım ki ,hiç sorma büründükçe beyazlara,
Ben hep geceyim ,suskun ,tutkun peşi ,sıra
Tek ben değil kardelenlerde,
Doğar doğmaz ölmek istiyorlar bakışlarında..
Ü.Seyhan
(
Güneşim Ve Kardelenler başlıklı yazı
Ümit Seyhan tarafından
28.12.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
