Dosta Dostça
Şiir ağlamalı mı ağlatmalı mı ?
Hiç düşünmedim ağlamaktan be dostum.
Belki de kalemimden damlayan yüreğimin göz yaşlarıydı.
Ağıtını duydun mu hiç kalemin,ıslaktır.
Damlamaz hep kanar da...
Çoraktır yangınlarda kalmış toroslar kadar.
Oyy demez için için yanar da...
Güle doymamıştır,goncadır vebali.
Gül yuva yapar mı bülbül davalı.
Bilirmisin Bahattin`im ben bu kalemi kıralı.
Kalem ağlar, ben ağlarım ...biz olduk.
Ötelere çığlığımız, şiirlerde giz olduk.
Muhabbet içre sözlerde iz olduk...
Ağlamasın mı kalem,kağıt yetim kalır.
Hezayanlarım bunlar ,ancak yürek yangısın alır.
Bazan mürekkep kokusunda zevzekliğim...
Bazan ceylan olur seker,bazan öter yabanıl kekliğim.
Şimdi aşk mehabbetinde şiir olur yürek söküğüm.
İşte dost ,şiir nedir dersen...
Kırdığım,döktüğüm....
Sevgili Bahattin Gülyuvaya Dostça Bir Şiir...
(
Dosta Dostça başlıklı yazı
Lütuf VELİ tarafından
30.12.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
