Mevlana söylemiþ sözü:
“Ne insanlar gördüm üzerinde elbise yok,
Ne elbiseler gördüm içinde insan yok”

Diyelim hele,
Birde biz, dokunalým azýcýk ince bele;
Belki de bizimle sýradan da olsa,
Mýsralar daha farklý gelir dile:
Ne insanlar gördüm, adam gibi adam,
Ama giyecek elbisesi yok.
Ne, afili duran elbiseler gördüm
Ýçinde küçücük bir insan bile yok.
Köþeli köþeli konuþulan ne sözler gördüm
Hiçbirinin aslý deðil, astarý bile yok.
Ne kabadayýlar gördüm
Korkudan donuna yapacak vakti yok...

Ne yürekler gördüm
Herkese tepeden bakýp,
Küçücük bir noktayý bahane edip,
Sevgi ve hoþgörüyle çaðlayan yürekleri paralýyor.
Zorbalýk, dedi kodu, iftirayla
Kendini düzeltmeyip,
Hep baþkalarýna çaldýðý karayla,
Belli ki cehenneme kapý aralýyor.

Ne yürekler gördüm
Büyük küçük herkese karþý çaðlýyor.
Kurtla kuzu dost olmuþ, yürekleri daðlýyor.
Ne yürekler gördüm yalnýzlýktan
Ya da acziyetten aðlýyor.
Ne insanlar gördüm,
Onlar týka basa týkýnýrken,
Kiminin açlýktan karný aðrýyor.

Feyzullah Kýrca
Akbaþlar Köyü / Dursunbey