Hey gidi babam hey
Son günlerde her yaşadığım olayda
Sen geliyorsun aklıma
Biliyormusun
İlkokul dördüncü sınıftan
Polis okuluna gideceğim ana kadar
Seninle hiç anlaşamadık
Senin doğruların bana yalnış
Benim doğrularım sana yalnış geliyordu
Birazcık tartışsak
İstanbul'da alıyordum soluğu
Dönüp dolaşır
Yine tutardım köyün yolunu
Daha sonraları hep beni dinler oldun
Sanki benim hiç yalnışım yoktu
Anlamadığım bir tek sözün vardı
Gün gelecek yalnız kalacaksın
Gözün dünyada kimseyi görmeyecek
Kimseler seni anlamayacak
Düştüğünde etrafında kimseler olmayacak
Sakın ola
Kimseye muhtaç kalma
Allah yüzünü güldürsün daima
Dileklerin çok güzeldi ama
Zannediyorum bende düştüm tuzağa
Demek ki eninde sonunda
Ben de bu yoldan geçecektim
İstekler çoğalacak
Kolların ayrılacak
Düşüncelerin parçalanacak
Bakalım o zaman ne yapacaksın
Vay be babam
Şimdi düşünüyorum da
Aslında tamamen sen haklıymışsın
Haklı olmayı boşver
Seni tarif etmek bile çok zor
Soruyorum şimdi kendi kendime
Bu adam yıllarca nasıl dayandı
Hem de benim geçtiğim yolun on katı
Sayısı belli olmayan insanların
Kahırlarını yüreğinde nasıl taşıdın
Senin o suskunluğundan anlamalıydım
Son günlerinde adamakıllı boşvermiştin
Dünya denilenin işine
Güler geçerdin
Umrunda bile değildi
Çoğu zaman bu adam kafayı yemiş herhalde
Çoktan sıkmış kafasına olmuş deli divane
Ne de olsa babam
Ne yaparsa yapsın yeridir
Şakayla karışık bana olan kızdınlığını
Anamdan çıkarırdın hırsını
Garip anam da oğlum etme böyle şaka
Sokma benim başımı belaya
Kendi kendine konuşur
Evin bahçesinde dolaşır durur
Ah be babam senin kıymetini biliyordum
Biliyordum ama
Bana anlattıkların yalan geliyordu
Şimdi sende yoksun
Kime takılayım
Aslında sen benim en iyi arkadaşımdın
Bana söylediğin o son sözün varya
Onu hiç unutamıyorum
"Oğlum yarın bizi köye bırak
Burada ölürsem başına bela olurum"
Ben de ne demiştim sana
Baba ne işiniz var köyde
Ramazanı bari çıkarın
Ekmek elden su gölden
"Yok oğlum yok
Ben köyüme varayım
Rahat rahat hazırlanayım
Vakit tamam oldu gayrı"
İki gün sonra haberini almıştım
Hastahanede yoğun bakımda beni bekliyordun
Elini tuttum, elimi sıktın
Gözlerin beni görüyordu
Konuşacak dilin yoktu
Ufacık bir tebessümle
Ahirete yolcu ettim
Sen ne büyük bir adamdın böyle
Ölüm döşeğinde bile
Beni düşünüyordun
Biliyormusun baba
Tam on iki yıl sonra
Seni anlamaya başladım
Şimdi ben ne yapacağım
Kime fırça atacağım
Benim işim daha da zor babam
Son nefesime kadar
Seni asla unutmayacağım...
19.01.2011
(
390- Sen Haklıymışsın Babam başlıklı yazı
Necmi Yaprak tarafından
19.01.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
