Ne kadar saklý kaldýðýmýn farkýndayým
Hissiyatýn solgunlaþtýðý bir hazanýn kýyýsýndayým, neden kayýplardayým
Ne zaman nazar etsem, gözlerinden sudur eden manayý öðrensem çaresiz dalarým
Geçen ve kaybolan yýllarýn ne kadar farkýndayým, yoksa öðrenilemeyen bir lisan mýyým

Ben “Oku” diyorum, hiç yaklaþmýyorsun
Merak ilmin beþiðidir gayret et diyorum, o vakitler denense susuyorsun
Neden farký fark etmek için uðraþmýyorsun, duraðanlaþýyorsun diyorum, aðlýyorsun
Nisa azmedip hukukunu bilmezse, ayný minval üzere nefes dini tüketirse kayýptýr biliyorsun

“Sadece bir ana olmak yetmiyor” diyorum
Solgun bir hal içinde ve boþluðun her vecdinde boynunu büküyorsun
Ne yapayým “ihmal edildik, yetiþtirilemedik “derken, bir burukluðu resmediyorsun
An ve zaman senin içindir, Mazileþen idrak deðildir, kayýp olanlarý öðrenmeli bilmiyorsun

Dinlediðim müzikleri tenkit ediyorsun
Ne zaman bir diziyi izlesem, sessizliðin kadrinde gücenip yargýlýyorsun
Suskun duvarlarý içinde yaþatýyorsun, neden anlamak ve fark etmek için yaþamýyorsun
Ne zaman aþk ve sevdadan söz açýlsa içine çekiliyorsun, evet ben hayli yabancýyým diyorsun

Kalbinde bir güvensizlik sadýr olmuþ
Artýk dile gelen ne varsa, o an yargýlanman için kürsüde bekleyen bir sanýkmýþ
Vicdan ve idrak kimin içinde arlaþan sadýkmýþ, ruhun yetisi emaneti ise kimse sevdalaþmýþ
Anladým ki artýk, akletmek ve Arifliðin rahlesinde nefeslenmek bahtým içinde bir imtihanmýþ

Mustafa CÝLASUN