Hiç seviyorum diyebildik mi?

Yaþama kendimize verebildik mi?

Gönülden sevgi beþleyebildik mi?

Yaþamda bir an anlaþýlabildik mi?

Ýnsan önce kendini sevmeli,

Sevgisini gönülden beslemeli,

Hayatý yaþamý iyi incelemeli,

Bende varým yaþýyorum diyebilmeli..

Var olup hayatta yaþadýkça,

Fani dünyada göz açýp kapadýkça,

Geleceðe umutlarla baktýkça,

Yaþam güzel farkýna varýlýnca..

Bir çiçek olup güzel açýnca,

Aðaç olup dal olup açýnca,

Var olup hayatý anladýkça,

Hayat güzel yaþamý anlayýnca..

Bir kez seviyorum demeli kendine,

Salarsýn kendini açýk olan engine,

Gönlünde varsa neye yarar zengine,

ancak kendin aþarsýn kendi bendine..

Bir umuttur insaný yaþatan,

Ýbretlerdir ancak kendini anlatan,

Olmasa da kendinden baþka yok kalan,

Almasan da sen olursun gönülden satan..

Açýlýr bütün kapalý olan kapýlar,

Paylaþýlarak yok olur bütün yaralar,

Bir gün olur uzak olaný yakalar,