Çürüyen İnsan/lık
Yaşamın anlamsız çığlıkları altında
Yoğunluğun...
Kargaşaya karıştığı tüm zamanlarda
Düğümleniverir konuşma noktası.
Suskunluk sinsice girmiştir...
Etrafındakilerin farkında olmadan
Birbaşına olmak ister.
Oysa, o insan ruhuna besteler yapılır
Yinede yalnızlığı, sessizliği özler.
Bazen unutmaktır olanları ,çabası...
Kuş olıp uçmak ister ,özgürlük adına
Yüreği hala haps altında
Katlettikleri umru değil,
Hatırlamamak adına kaçar
Oysa kaçtığı kendindendir...
Beden çürür,ruh eklenir buna
Saygıda kusur etmemişken
Alır insanlığı,ayaklar altına
Zaman silinmeye yön tutmuşken
Dostluğu muhabbeti unutur bazen...
İşte o vakit,sonsuzlaşır hükmedişler
Nerede son bulur, kelimeler
Eyvaylar kara tren ardında
Sessizce yavaş yavaş bir çürüyüş
Nafile,giden zamanla ahlar kara listede...
YAZAN:SUNA İPCİ
07/09/2008
İZMİR
(
Çürüyen İnsan/lık başlıklı yazı
Suna İPCİ tarafından
1.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
