Online Üye
Online Ziyaretçi
Buz tutmuş yürekleri ısıttı aşk ateşi
Gönüllere müjdeydi maneviyattan haber
Nice dikenli yollar aşıldı hep beraber
Hakikat bahçesinde açınca iri güller
Hakk’ın güzel adını terennüm etti diller
Muhabbet yarenleri el alınca çınardan
Rahman ve Rahim olan azat eyledi nardan
Peygamber-i Zişan’ın neşet etti soyundan
Pay biçti ötelere hayat denen oyundan
Gerçek hürriyet için bende oldu Allah’a
Muhabbetin tılsımı çölleri etti vaha
Güzeller güzeline açınca kollarını
Nefsin güzergâhından ayırdı yollarını
Dağıldı karanlıklar, ışık oldu geceye
Hayatının manası sığdı iki heceye
Ateş denizlerinde yürekten “Allah” dedi
Gençlik elden kayarken derinden bir “âh” dedi
Dünya denen gurbette haz peşinde alıklar
Yaraladı bağrını kuru kalabalıklar
Hoş bir seda bıraktı Hulusi Efendi’miz
Zaman zımparasıyla silinmez bu nurdan iz
Faniler göçüp gitti, kaldı yalnız Yaradan
Maneviyat tabibi kurtar bizi yaradan
Ayrılığın hüznüyle yürekleri dağladı
Hulusi Efendi’ye Hakk dostları ağladı
Bizi yalnız bırakıp kutlu kervancı göçtü
Muhabbet kadehinden aşk şarabını içti
Hulusi Efendi’ye binlerce rahmet olsun
Kandili olsun güneş, kabri nurlarla dolsun