Bir mum aleviydi varlığın
Titrek solgun
Ufacık bir esintide
Sönecek kadar yorgun

El verdim, el tuttun
Güç verdim güç buldun
Hayata karışıp
Hayata alıştın

Bir mum aleviydi varlığın
Belli belirsiz
Bir köşede titreyip duran
Işığı dibinde
Yalnızca kendini aydınlatan

Bir mum alevi varlığın
Yine yanıyor titreyerek
Ama solgun değil hiç
Hiç kimsenin gücü yetmiyor
Hiçbir nefes yok
Onu söndürecek

Bir mum alevi varlığın
Artık sadece dibinde değil ışığı
İstesem
İstesem
Güneşi bile özendirecek
Hiç sönmeyecek