Yorulmaz vücudun uykusuz gözün,

Davranýrsýn bir gün iþ iþten geçer.

Senin de olsaydý duygusuz özün,

Kavranýrsýn bir gün yaþ yaþtan uçar.

Otu ite döktün eti de ata,

Baykuþ gibi çöktün dördüncü kata,

En sonunda dostlar ucuza sata,

Öðrenirsin bir gün aþ aþtan kaçar.

Balkonlardan bakmak ne zormuþ ya Rap!

Kapýyý tanýrken görünür serap,

Kullarý bilmeye bir sýrmýþ çorap,

Doðranýrsýn bir gün diþ diþten biçer.

Telefonun çalmaz, kulak çýnlamaz;

Hasta yatmayanlar özden inlemez,

Arý olmayanlar gülden anlamaz,

Uyanýrsýn bir gün düþ düþten duçar.

Duyduðum her kula hemen koþmuþtum,

Yardým isteyene içten coþmuþtum,

Dursunî düþündü nerde þaþmýþtým?

Dayanýrsýn bir gün fiþ fiþten naçar.

Dursun Yeþil –2008