Bizimkiisi imkansız aşktı
Biliyordum ama unutamıyordum
Tüm günlerim soldu
Yalvardım hayata,kader ikimizi bir arada göremeyecekti
Hala bekliyorum bak
Sende seveceksin biliyorum
Gönlüme düşen ateş(sen)
Atamıyorum içimden beceremiyorum(ben)
Vazgeçemiyor kalbim
Sonunun olmadığını bile bile
Seviyor kalbim
Ben engel olamam sevme diyemem
Canımı acıtsanda,ağlatsanda
Şuramı yaktın boşveremem
Vazgeçemem emeklerimi boşa veremem
Senden başkasına yer acamaz kalbim
Biliyordu sevmeyeceksin
Bliyordu istemiyeceksin
Bunu bile bile haykırıyordu kalbim
Seviyordu kalbim vazgeçemiyordu
Alev alev yanıyor sönmek nedir bilmiyordu
Ümit Yaşar Oğuzcan ‘ın Yazmış olduğu muhteşem bir şiir
Imkansız Aşk
Falcı kadın yalan söylüyor yalan
Bizi birbirimiz için yaratmış Tanrımız
Nasıl mümkün değilse
Yıldızları toplamak gökyüzünden
Öylesine imkansız bir şey aşkımız
Kurudu gölgesinde oturduğumuz ağaçlar
Bahçelerde sevdiğin çiçekler kalmadı
Sadece hatıralarda ebedi olan
Vazgeçemediğimiz, unutamadığımız
Onlar bile bize yar olmadı
Unut benden kalan ne varsa
Unutmak tesellidir yalnızlığın
Güneşi bir kadeh şarap gibi içip
Delicesine sarhoş olmak
En güzel tarafı imkansızlığın
Ümitlerimiz fırtınalı denizler ortasında
Bir hurda teknedir şimdi
Dalgalar dünden daha zalim
Rüzgar daha hoyrat
Ne bulut var ufuklarda ne gemi
Mevsimler toz pembe değil
Gündüzler gecedir, geceler zindan
Güneşin doğmasını beklemek boşuna
Boşuna artık medet ummak
Taş kalpli zamandan
İnan ki! Kırılmış bir ayna gibi
Paramparça, kırık dökük aşkımız
Çaresizliğin, ümitsizliğin türküsü
Türkülerin en içlisi, en hüzünlüsü
Büyük aşkımız
Mehmet KIYAK’ın imkansız Aşk şiiri
İmkânsız Aşk
Biliyorum, bu aşk imkânsız;
Ama ben yine de
Aşığım sana!
Gönül düştü ki bu sevdaya,
İçin için yanmakta
Olsun!
Aşksız olur mu dünya
Ben razıyım yanmaya!
Senin içinde, ben olmasam da olur,
Ama içinde sen olmazsan,
Neye yarar bu dünya!
Biliyorum, sevmemeliydim seni!
Ama elimde değildi ki
Korkma be güzelim!
Sana zarar veremem ki
Korkma sen!
Çıkarmam bu aşkı pazara,
Ben yaşarım acılarımla!
Verdiğin acı senin kadar tatlı,
Yaksa da yüreğimi bu sevda,
Batsa da dikenler ayağıma,
Kanatsa da
Yürüyeceğim tek başıma,
Bu yolda
Sen boş ver beni,
Benden ne köy olur, ne kasaba
Sen bak, kendi hesabına!
Kıyamam ben sana,
Mahkûm edemem seni,
Kör hayatıma
Biliyorum,
Sevmemeliydim seni
Bu gönül söz dinlemiyor ki
Sen üzme kendini,
Sevmek zorunda değilsin beni!
Ben hep seveceğim seni!
Hep bekleyeceğim!
Sen bunu bil, yeter ki!
İzin ver sevmeme seni, yeter ki!
Hasrete kaldım, bir ömür!…
Özlemlerdeyim!
Bir şey beklemiyorum artık,
Ne günden, ne haftadan,
Hangi mevsim, hangi sene
Gelirsen gel!
Ben, beklemekteyim!