Semanın Son Rengi
Güneşi kim boyadı sarıya.
Ya bu tunçlaşan mermer...
Hani yedi rengi vardı,
Alaimisemanın.
Siyahlar çıkıyor yukarıya.
Yine kızıla boyanmış o yer,
Orda hayallerim ağlardı,
Süngüsü zamanın...
Dönüp bakınca geriye,
Anlatıyor hali resimler.
Seni resimler sorardı,
Son rengi semanın...
Kilit vurdum desem suya,
Göz yaşını döker bulut.
Yalancısın Heraklit,
Şakası yok zamanın...
Güneş aynı güneş iner yukarıya.
Geceye günahı düşer.
Merdivenleri görenler çıkardı.
Ne işi var dumanın,
Güneşi boyamış sarıya...
Ölüyor tunçlaşanlar birer birer,
Haberi yok ki cananın...
(
Semanın Son Rengi başlıklı yazı
Lütuf VELİ tarafından
2.03.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
