Bazen eser insanýn kalbinde nice fýrtýnalar.
Baþka bir kalbin etkisi altýna alýnmýþ bir kalbin esintisidir bu.
Ama o kalp bilmez, bu kalbin fýrtýnasýný onun estirdiði fýrtýna olduðunu.
O yokken, meltem rüzgârý gibi hafiftir esintisi kalbin.
Ama onun gözlerine temas ederse gözler,
Tufana dönüþüverir kalbi ve beyni.
Güler gözlerinin içi, kalp çarpýntýsý hýzlanýr dönüþür tufana.
Tufanýn içinde hem sevinç vardýr, hem heyecan,
Hem de ona dillerden dökülmemiþ bir sevdanýn acýsý ve yanýþý vardýr ki,
Bu en kötüsüdür iþte.
Bazen içindeki ses der ki, haykýr sevdaný,
Dök dillerden onun kulaklarýna, kalbine ve gözlerine.
Þaþýrsýn, afallasýn,aptallaþsýn onun kalbi.
Hortuma dönüþtür tufanýný, al onuda sevdanýn içine kat,
Zorla da olsa, ne olursa olsun.
Ýster katýlmak istesin bu sevda fýrtýnasýnýn içine,
isterse de arkasýný dönüp seni o fýrtýnanýn içinde tek baþýna býraksýn.
Ne olursa olsun söyle diyor kalbim.Diyor ki Kalp;
Aþk Her þeye deðer. Ama reddedilmek korkusu ve endiþesi,
iþte bu fýrtýnalardan, kasýrgalardan daha soðuk bir esintidir.
Seni mutsuzluklar þehrine sürükler esintisiyle ve uzun süre o
Mutsuzluklar þehrinden kurtulamazsýn...