yalnızlık yoldaşım eşim dostum
ruhum huzura,gerçeğe koşmak isterken
siz bana neler ettiniz neler
bir umuttu beni yaşatan
sonsuzu bulmak özlemiydi
ruhumu yakan kavuran
yalan bu dünya boş idealler hepsi bir rüya
bulsun artık ziyası üzerimde yansıyan
o uhrevi sonsuz hakikat
gerçek huzuru bularak kaybolmaktır emelim
beni bana bırakın yalnızlığımla
kendi dünyamdaki mahkumluğumla bırakın
bileklerimde çaresizliğin prangaları
huzuru onda bulurum
belkide……
umutlarım bir girdabın sonsuz çukurlarında
kaybolup giderken
bir kabus gibi hayaller
biçare cesedimi de ardı sıra sürükler gider
ey kalbim ruhum bırakın artık beni
siz olmadan belki bu beden huzuru bulur
anladım ki Rabbim sen yetersin bana
bütün yollar sana ulaşır
gerçek işte bu gerçektir
bitsin artık beynimi kemiren buhranlarım…..
S E N N E K A D A R Y Ü C E S İ N !