ÖLÜMSÜZ AÞK

Her þeyi paylaþmýþtýk ta bir ölümü paylaþamadýk seninle sevdiðim..Dargýn sularýna doðru akarken göz yaþlarým hüznü aðlatýyor beni ayrýlýðýn..Bir umut dokunuþu ellerimde ellerin ve bir sýzý yüreðimde..Seni ölüme vermek, henüz doymadan aþkýn sihirli lezzetine nasýl veda edeceðim..Nasýl tükenecek ömrüm sensiz. Hayýr hayýr gidemezsin böyle, sözden dönmek var mý? Hani yoncalý bahçe evimiz güne bakan köþkümüz vazgeçemem ben mavi umutlarýmdan senden vazgeçmekten beterdir. Beterdir bu ölüme yeniliþimiz..

Bak gökyüzüne istemiyor seni henüz melekler cennet hazýr deðilmiþ..Gelmesin dayansýn diyorlar daha açmadý burada günahsýz aþkýn gülleri, mevsimi deðil..Zamaný deðil be sevgilim, zamansýz bu gidiþin..Uzun yollarýn sonunda sen vardýn, sana geliþin mutluluðunu sensizliðin matemine çeviremezsin. Kara bir cellat’a eðme boynunu, kaldýr baþýný ki görsün ölüm, gözlerinde beni. Az kaldý bahara bak bizi bekliyor tomurcuklarý eriklerin. Anlamalýsýn artýk sensizliðin karanlýðýný, hissetmelisin avuçlarýmda býraktýðýn teri.Yoksulluða terk etme yüreðimi ne olur, dumansýz bacayým virane bir kulübe gibi..

Aç kalýr duygularým ekmeði aþý sen..Bir yudum su sensin dudaklarýma, yoksan kurumuþ çöle dönerim ben. Hadi geldim de ölmedim de müjdele varlýðýný dünyaya..Müjdele hazan güllerine yeniden açsýnlar. Bitsin suskunluðu sensizliðin, ölümün buz duvarlarý çekilsin matemimden.
Kar düþtüðünde dallara gel bari. Bahar tomurcuklarý sanýrda sevinirim, gözyaþlarým sevinç sýcaklýðýnda eritir kederlerimi. Kayýp cennetin bahçesinde varým ben, aslýnda hiç kaybolmadým.
Gönül gözleri kör olanlar göremedi bir tek sen gördün, cennetimin sýnýrsýz sevda zenginliðini..Biliyorum her nefis ölümü tadacak,ama sensiz bu beden ruh eþine hasret ölümüne yaþayacak..

Þ.AYDOÐAN ( GÜLCENAZ )