Sen,ne fingirdek kızdın,gençliğinin çağında,
Ele avuca sığmaz, çapkın ahududuydun.
Âşkı da tutsak ettin, güzelliğin ağında
Gözünün tuttuğunu, bırakmayacak huydun.
Rüzğârla uçuşurdu, meneviş ebru saçın,
Yansıtırdı güneşi,gönülden sevdalıya.
Yüreğimi bağlardı, bakıştaki kıskacın,
Bir kaçına dedin"gel görüşelim yalıya"
Akranların içinde, yürüyüşün belliydi,
Onbeş yaşın verdiği, heyecan iksiriyle.
Şimdi sakin yürürsün,çünkü yaşın elliydi
Bilmeem yetinir misin,seni seven biriyle ?
Bakışın gene aynı,gözlerin gece kanı,
Şen kahkahalarınla,mutuluk sergilersin.
Hâlâ cana yakınsın, gezdirirsin civanı
Gurbeti sıla ile, tezgâhta gergilersin.
Yakut kolye sönüktür,o beyaz gerdanında,
Dişiyin huzmeleri, dünyaya ışığındır.
Bir ömrü bin kez yaşar,tutkunların yanında
Sana Çiçek getiren,bilesin âşığındır.
.............1008------19/ 09/ 2004.....................
(
Hayal Hanım başlıklı yazı
Çiçek..İzmir tarafından
25.03.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
