Koca yüreklerin büyük acýlarý olurmuþ

Çok severmiþ sevdiðini

Ve hep korkarmýþ

Ya kaybedersem diye

Ve gün gelmiþ korkularý olmuþ, kaybetmiþ

Ama, kendini kaybetmiþ

Dostluk diyorlar adýna, nasýl bir þey ki yaklaþaný yakýyor

Bu hayat nasýl bir yaþammýþ ki

Her seven kaybediyor

Ve ne garip ki, bu girdaba kim düþse boðuluyor

Gecenin bu vaktinde böylesine yaramý kanatan ne olabilir ki

ahhh

Avuçlarýmýn içi kadar yakýn olan bir vefa

Dokunamayacak kadar uzak

Vazgeçemeyecek kadar sinmiþ içimin içine

Ahhh

yüreðim, sen nesin beee

nasýl bir varlýksýn ki dayanabilirsin bunca acýya

Ne gözlerimdeki yaþ kaldý aklýmda, ne dünyamý baþýma yýkan dertlerim

Aklým, durdu, ruhum, duygularým oturmuþlar yüreðimin baþýnda aðýtlar yakar

Gönül bahçem darmadaðýn olmuþ, güllerim solmuþ, yapraðým kurumuþ, topraðým hüzün kokar

 Hayalimde bir suret yüzüme bakar, boynu bir yana bükük, aðlar, yanaklarýný ýslatan damlalar

Süzülür dudaklarýna

Bilmez ki düþen her damla saplanýr yüreðime mýzrak mýzrak

dayanamam

Aðlama ne olur yýkma ruhumun dünyasýný baþýma

katlanamam

seni üzüntülere sürükleyen ben de olsam boðarým kendimi

sana kýyamam

varlýðýnda doðan maneviyatým, korkularýmda kaybolan umutlarýmmý

gözlerimde yaþým deðilse

hasretim deðilse

umudum deðilse

ecelim oldu bu vefa

ölemedim

özür dilerim

Koca yüreklerin yarasý, acýlarý, ölmezmiþ meðer

Koca yürekler, doðar ölür

ölür yaþarmýþ meðer

bilemedim

özür dilerim.