Ayný mahallenin çocuklarýydýlar, Helin bu mahalleye çocuk denecek yaþta gelmiþti annesiyle. O çocukluk günlerinde bunu bir oyun görmüþ de anlayamamýþtý yaþadýðý yerlerden çoook uzaklara gelmelerini. Zaman zaman özlemiþti köyündeki arkadaþlarýný köyün yanýndan geçen dereyi ve her dýþarý çýkýþýnda kuyruk sallayan o kocaman çoban köpeklerini. Ýnekleri vardý annesi onlarý yemler, saðarken baþýný okþar severdi onlarý... Çoðu zaman da onlarla konuþurdu...

Amcaoðlu Hüso en sevdiði oyun arkadaþýydý... Geç vakitlere kadar kýrlarda koþar oynarlardý. Güneþ þimdiki gibi birden kaybolmaz usul usul daðýn arkasýna süzülürdü. Hergün güneþin batýþýný seyrederler ve bir gün o güneþin battýðý yere gideceðim derdi Helin... Amcaoðlunun tuhaf bakýþlarý arasýnda... Günün bitimiyle beraber koþarak evlerine gelir annesinin kucaðýna koþardý... O her þeyiydi biran onun yokluðuna dayanamazdý...

Babasý Kemo yüzü hiç gülmeyen ,sanki dünyanýn yükünü sýrtýnda taþýyan biriydi...Dahasý hergün kir pasak içinde eve gelir yemeðini yer sigarasýný tüttürürdü televizyonun karþýsýnda...Hiçbir zaman sevgi sözcükleri çýkmazdý konuþtuðu ender zamanlarda bile.Evin içinde tanýdýk bir yabancýydý sanki..

Birkaç kez annesiyle konuþurken kulak misafiri olmuþtu Helin... Babasý buralardan gitmek gerek hatun diyordu da annesi istemiyordu...

Ýþte ne olduysa o gün olmuþ babasý hayvanlarýný otlatýrken bir grup teröristle karþýlaþmýþ, hayvanlarýndan birini almak istemiþler vermeyince kurþuna dizmiþler hem babasýný hem hayvanlarýný... Günlerce köylü, akrabalar gelip gittiler eve de babasý yoktu bu gelenlerin içinde... Helin her kapý çalýndýðýnda gelenin babasý olduðunu düþündü. Günlerce annesini aðlarken gördü, her yanýna yaklaþtýðýnda uzaklaþtýrýldý bir tanýdýðý tarafýndan...

Artýk gelen giden de azalmýþ, annesini daha çok görür olmuþtu da anlam veremiyordu babasýnýn gelmemesini ve annesini sürekli aðlamasýný... Kime sorduysa ''Gelecek kýzým baban ''''diyor da beklenen baba dönmüyordu...