Anadolumda bir riveyet vardýr,Ýl yas ile Hýzýr...Pek çogumuz bu efsanelerle büyüdük.Kimileri onlarý,Allahýn sevgili kullarý...Kimileri paygamber,kimileri de dara düþenlerin imdadýna koþan uhrevi varlýk olarak bilir ve anlatýr...Hatta dahasýný da biliyorum adlarýna türbeler yapýlmýþtýr bu efsane kahramanlarýnýn...Hani baþýmýzdaki bir belayý,zorluðu,sýkýntýyý atmamýza kurtulmamýza vesile olan biri olursa kullanýrýz ya...`Hýzýr gibi yetiþti` deyimini...Ýþte buHýzýrýn bir türbesi yapýlmýþ,Anadolumun küçük þirin,güzel bir kasabasý olan Samandaðýna...Samandaðý Hatayýn bir küçük ilçesidir...Yaklaþýk 30 bin nüfusuyla.Kendi içine kapalý bir yaþamý vardýr,Tüm alevi topluluklarýnda olduðu gibi...Bir dönem korkularýyla yaþamýþ bu insanlar.Neden korktuklarýný da bir türlü anlamadým ya...Uzun süre aralarýnda kalan biri olarak...Öyle ya hem islam olacaksýn ,hem de islamdan korkacaksýn ne adýna yýllarýn getirdiði birbirini tanýmama veya yanlýþ tanýma...
Evet bir sünni olarak onlarý bize de zaman zaman yanlýþ tanýtmalar olmuþtu,akla hayale gelmedik sapkýnlýklar olan bir mezhep diye...Ama onlarla birlikte yaþadýkça nasýl kandýrýldýðýmýzý,nasýl aldatýlýp düþman edildiðimizi gördüm...
En büyük eksiklerinin ve yanlýþ anlamaya müsait yanlarýnýn camiye olan antipatilerinin olduðunu gördüm...Köylerinden hemen hiçbirinin camisi yoktu...Sorduðumda ileri gelenlerine karýþtýrma hoca orasýný dediler...Araþtýrdým ve gördüm ki;Camiye olan husumetleri HZ Alinin camide öldürülmesi böyle bir yanlýþa ve ayrýþmaya götürmüþ o toplumu...
Ýþte bu toplumun yaþadýðý yer samandaðýnda hýzýrla musa peygamberin buluþtuðu yer kabul edilen,ya da hýzýrla Ýlyasýn buluþma yeri kabul edilen Kocaman bir kaya var...Muhtemeldir ki,dev dalgalarýn getirdiði...Bunun etrafý türbe þekline getirilmiþ ve kapatýlmýþ...Ýçeri girdiðinizde o taþý öpen günün her vakti insanlar görürsünüz...Bu anlattýðým Deniz denilen sahil kýsmýndadýr...Oraya varýp,o türbenin etrafýndan üç kez dönmezseniz de arabalý arabasýz ayýplanýrsýnýz...Hele yerli iseniz...Yeni evlenen çiftler evine g,itmeden orayý ziyaret eder üç kez etrafýnda döner...
Bekar bir öðretmen olarak iki yýlým geçti,burada.Bu bekarlýk süresince bizim gibi bekar arkadaþlarla özgürlüðün tadýný çýkarýrcasýna gece geç vakitlere kadar eðlenir, içer sonra da yürüyerek eve gelirdik...Yaklaþýk þehirle bu eðlendiðimiz ve türbenin olduðu yer iki kilometre vardý...Bir akþam Bayburtlu ev arkadaýþýmla beraber gitmiþ vakit geçirmiþtik..Oktay pek alemi seven biri deðildi ...Odaha çok ev kadýný tipinde,sabahtan akþama temizlik yapan bir temizlik hastasý þahýstý...Canýmda öyle iki kadeh atmak istiyordu ki...Neyse Oktay ben kaçýyorum demiþ ve gitmiþti...
Hemen sahildeki gazinoya girdim ve bir kadeh,bir kadeh derken iyice kafa olmuþtum...Biraz sahile çýkayým da temiz hava alýp kendime geleyim dedim...Henüz sahile gelmiþtim bir de aþaðý yeli esiyor ki,mevsim yaz...hafif bir dalga,yýldýzlar pýrýl pýrýl,uzaktan yanýp sönen gemi ýþýklarý...Þair olasým geldi,þiir gibi bir gece...Uzun sürmedi bu güzellikler...Gözlerim karardý birden ve her taraf aydýnlandý...Rüya mý görüyorum ne...Denize düþmeyim diye uzaklaþýyorum biraz...Sonra çimdikliyorum kendimi...Hayýr rüya deðil uyanýðým bayaðý...Sarhoþluk desen deðil ondanda eser yok...Sonra bir gemi yanaþýyor yanýbaþýma ...Gemi deðil vapur desen o da deðil...Yelkenli içinde eski giyimli 40 kadar kýlýçlý oklu,palabýyklý baþý kalpaklý yiðitler...Korkuyorum birden,bir ürperti sarýyor her yanýmý...
Biri çýkýyor orta yaþlý gerilerden...Gel hýzýrým,gel garýndaþým diyor ve alýp beni çektiri dedikleri bu gemiye bindiriyorlar.... Bütün çýrpýnýþlarýma,isteksizliðime raðmen...Çektiri `heyamola`sesleriyle yol alýrken ben ne yapacaðýný bilmez halde,biraz ürkmüþ biraz da kimliklerini bilmediðim bu insanlarýn arasýnda korkmuþ bir kedi yavrusu gibiydim...Her biri enaz yarým dünya olan bu insanlar benden ne isterdi ki zorla tarihi bir gemiciðe bindirmiþlerdi...Yoksa arkadaþlarýn bir þakasýmýydý...ya da ne bileyim bir filim çekiliyorda ben fügüran mýydým...Bu sorularla yarý ayýk yarý baygýn vaziyette üç saat kadar yol aldýk...Artýk kara görünmez olmuþtu.Beni bu çektiri dedikleri aracýn içine alanlar kendi aleminde gülüp eðleniyordu...Bir ara kendime gelir gibi oldum,beni çaðýran adamý gördüm karþýmda.Bir þeyler söyleyecek oldum...Anlaþýlmadý aðzýmdan çýkanlar.O reisleri,liderleri olduðu anlaþýlan hafif saçlarýna ak düþmüþ babacan tavýrlý adam;
-Uyu evlat,uyu dedi.Yine kendimden geçmiþim...Ne kadar vakit geçti bilmiyorum ama gözlerimi açtýðýmda artýk kendimdeydim ve merakým hat safhadaydý.Bir an önce neler olduðunu öðrenmek için gemini arka tarafýnda oturan denizi seyreden bu adamýn yanýna vardým...
-Selamünaleyküm baba,dedim.Yavaþça oturduðu yerden bana döndü ,gülüyordu.
-Aleykümselam garýndaþým,gel hele otur andacýma.Adamýn bir gücü vardý ki ne söylediðini anlamakta zorlansamda hemen yanýbaþýna çömeldim,meraklý gözlerle...Gür bir ses tonu vardý,ne kadar uz konuþmak isterse...
-Bak evlat,bak da taný ...biz kimiz,seni niye aldýk...nereye gideriz az sabredersen hepsini görerek yaþayarak öðreneceksin.Önce þunu bil ve rahatla ki,biz düþman deðiliz,seni kaçýrmadýk.Geçmiþten gelen atalarýn diye bil yeter...Sizlerin içinde bulunduðunuz çýkmazlarýnýzý,sýkýntýlarýnýzý görüp de toprak altýnda,bize mezar olan bu sularýn derinliðinde uyumamýz mümkün mü...Senin neslin evladým,malesef görmüyor içinde bulunduklarý dünyanýn çirkefini....Görmüyorlar,bilmiyorlar biz o alemde neler çekiyoruz.Bir zamanlar Türkün gölü olan uçsuz bucaksýz bahr þimdi Türkün çýkamadýðý sular olmuþ,bizim uðrak yerlerimiz olan þu adalar ve adcýklarda gavurun dili konuþulur,gavurun hükmü geçermiþ...Bilir misin bu bizi nasýl yaralar.Yýllarca bu sularda,cenevizli,portekizli,ispanyol bize baç vermeden bu sulara çýkamazken þimdi þu hali görür de nasýl huzur içinde uyuruz bu sularda...Ey oðul biliriz ve,hissederiz ki,senin de için yanar, tarihi yaþarsýn bize kýzarsýn...Nedir bizim suçumuz hesabýný vermeye gelmiþiz yýllarýn ötesinden....Önce biraz düþündüm,evet bu adam içimi okuyordu...Oyýllar idealist bir öðretmen olarak göreve yeni baþlamýþ,hayalleri ve beklentileri olan biriydim.Bu hayaller içinde neler yoktu ki;Türkün þanlý geçmiþi,Üç kýtada sözü dinlenir bir mazi...Bir mektupla Fransýzý dize getiren sultanlar ve bu gün içinde bulunduðumuz çýkmazlar...Bundan da hep o þaþalý geçmiþi ve o günkü yöneticileri sorumlu tutmuþtum,idealistliðimin içinde...Çünkü bu geçmiþi yaþayan insanlar yarýnlarý düþünmemiþlerdi.Düþünselerdi böyle mi olurdu...Bu günkü durumda mý olurduk...Niye Ýngilizin,Fransýzýn hala hük mü geçer yaþadýðýmýz dünyada diye düþünmüþ dillendirmiþtim,çoðu zaman...Bunlar geçti de içimden tam söyleyecekken,
-Dur oðul yorulma,sorularýný birbir yaþayarak açýklayalým...Birincisi ve belki de en elzemi,neden böyle bir geçmiþ yerini bu günkü duruma býraktý? Cevabý önce kendimizde arayalým...Biz devletimizin bekasý için hiçbirþeyi sorgulamadan ölüme koþtuk...Bir çoðumuzun mezarý bile yok...Denizin en sýð yerleri istirahatgahýmýz oldu...Niçin ?Sizlerin gelecekte huzurunuz ve mutluluðunuz için...Siz ne yaptýnýz küçücük Anadolu topraklarýný korumak için...Hiç bir þey,hayaller kurmaktan öte,bize sövmekten öte...Okullarýnýzda bir kaç satýr bizlerden bahsetmekten bile korkar olmuþsunuz...Tarihini bilmeyen bir nesil yetiþmiþ.Bir ülkeyi fethetmek kolaydýr önemli olan ona sahip olmaktýr...Biz bunu baþardýk,ya siz...Daha dün þehit vererek aldýðýnýz,bizimde bu sularda sizlerle gurur duyduðumuz tek baþarýnýz Kýbrýsa bile sahip çýkamýyorsunuz...Korkarým onu da kaybedeceksiniz...Sen ve siz ne yaptýnýz Kýbrýs için ....Ben Cezayiri,Tunusu almak için gemiler yaktým,þehitler verdim...Burasý benim öz yurdum iken siz onuda bir hiç uðruna elin gavuruna teslim etmediniz mi...Bunlarý söylerken bir adanýn yanýndan geçiyordu çektirimiz...Bak evlat dedi bu ada Girit burda nice vatan evladý þehit yatar,þimdi mezarlarý bile kaybolmuþ.Onlar huzur içinde yatabilir mi...Nasýl kaybettiniz giriti biliyor musunuz?Bu Türk yurdu þimdi kimlerin elinde...Yanýk türküler deðil dili farklý uluslarýn musikisi yankýlanýr sahillerinden,iþte evlat bizi bu yaralar,bu huzursuz eder.Mümkün mü bu sularda huzur içinde yatabilmek...Bunlarý biz mi kaybettik,yoksa...Yoksa demiþ de gerisini getirmemiþti konuþmasýnýn.Bir süre sessizlik hakim olmuþtu bulunduðumuz yere ve çektiriye...Nice sonra yanýk bir türkü aldý yerini....
Uyuyamam anam uyuyamam,
Bu sular yaban olmuþ aman,
Asýrlar geçse de Türk yaman.
Ýlim periþan,halim yaman....
Türkü, söyleyenin dilinde pek de dokunmuþtu,bunca gördüklerim ve yaþadýklarýmdan sonra.Kim dedim,bu türküyü söyleyen.Biz ona yitik ozan deriz,garibin biri...Neden garip.Kimsesizdir,onbeþ yaþýnda aramýza aldýk,bakma garip dediðime ,yaman yiðittir ha...Üç gavuru tek baþýna hakladýðýný gördüm bu sularda...Onun ailesi de dostlarý da biz ve bu sulardýr....Bu kýsa diyoloklarýmýz devam edrken,çektiri de usul usul mavi sularda yol alýyordu...Dev bir geminin yanýndan geçerken kafasýný kaldýrdý ve,
-Ýþte evlat bizim hayallerimiz,biz bunlarý hayal ettik baþkalarý sahip oldu.Bilir misin ki hayalleri büyük olan uluslar da büyük olur.Biz elimizdekiyle yetinmedik,sürekli yeni kýtalar feth ettik,din adýna ali ýrkýmýz Türk adýna...Ya siz ne yaptýnýz.Kendi gölgenizden korktunuz.Ýþte sonucu...Bunun suçlusu biz mi ,siz mi...Amaç suçlu aramak da deðil.Amaç tarihin gerçeklerini görmek,bilmek...Sustu.Sustuk.Bir süre gözlerimiz konuþtu.Sonra dediki,
- Ben kimim, biz kimiz evlat bilir misin.Denizler fatihi Barbaros Hayrettin derler bana,aha bunlarda leventlerim.Birlikte geldik hesap vermeye,gerçekleri göstermeye...Gördük ki sen ve senin gibi düþünen gelecekteki neslimiz bizi,atasýný yargýlar bu günün karanlýðý ve kötü gidiþatý için.Suçlamayýn masum atanýzý,geçmiþinizi.Bilin ki onlar sizden fazla ýzdýrap çekiyor,her Türk yurdunun düþman elinde olduðunu gördükçe... Çektirimiz geri dönmüþtü akdenizde bu ufak yolculuðun ardýndan,dönerken akdenize serpiþtirilmiþ adalarýn içinden adeta deðercesine geçtik.Her adayý geçerken Barbarosun gözleri biraz daha derinlere daldý,hüzünlendi.Sessizdi ama o gözler çok þeyler söylüyordu.Hele son duraða yaklaþýrken adeta anadoluya bitiþik görünümdeki bir adayý gösterdi de gülmemek ,sinirden gülmemek imkansýzdý.Bu ada Meis adasýydý ve bildiðimiz kadarýyla binlerce kilometre uzaktaki Yunanlýlara verilmiþti hemen burnumuzun ucundaki bu ada....Çektiri usul usul sahile yanaþýrken içimde bir rahatlama duygusu,bir hafiflik,bir tarihle barýþmanýn verdiði huzur....Býraktýlar beni sahile hepsi,sarýldý,kucakladý...En sonunda Barbaros....Ayrilirken el sallýyor,kýlýcý gökleri delercesine...Unutma bizi evlat,unutma diyordu...
-Gözlerimi açtýðýmda kendimi sahilde yatarken buldum,hemen yanýbaþýmda bir sokak köpeði adeta ýsýnmak istercesine kucak kucaða uyumuþuz.Uyandýðýmý gördü kuyruk salladý,günaydýn dercesine...Korktum,ürktüm sonunda dostolduk bu gariple...Rüyamýydý ,gördüðüm yoksa gerçek mi...Bilinmez ama,yolum onlarýn yolu....Onlarý duyarým,hissederim zaman zaman....

Son...