Datça Da Sabah
Güneş doğdu doğacak... dağlar mosmor...
Deniz eflatun...
Datça uykuda; Datça yorgun...
Sabah yeli uzattı elini.
Çağırdı beni
Gel... dedi;hadi gel
Gezelim beraber.
Rüzgar çılgın; ben deli.
Dolaştık baştan başa sahili
O bir şemsiyeyi devirdi.
Ben kağıtları uçurdum.
İçimdeki çocuğu havalarda koşturdum.
Şimdi... gökyüzü yangın
Deniz altın...
Çakıllar yakut renginde.
Rüzgarın eli hala elimde.
Geldik... koca çınara
Yanyana oturduk.
Konuşmadan konuştuk.
Anlattı bana ağaçları, dalları...
Bende söyledim ruhumdaki hiç bitmeyen baharı ...
Güneşin ışıkları yayılınca Datça ya
Dedi; benim işim bu kadar...
Sana artık elveda.
Yarın burada; bu saatte görüşelim.
Diyemedim ki... Allah kerim...?
Güneş her gün doğar yeniden.
Ama ben...
Çıkardım yüreğimi çınarın dibine gömdüm.
Bedenim boş; gönül kafesim bomboş...
İstanbul a döndüm.
NEVİN KIZILYAR
(
Datça Da Sabah başlıklı yazı
Nevin KIZILYAR tarafından
26.04.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
