Þeytan vekiline taþlanýrým ben.

Nerde gözü yaþlý bir öksüz görsem,

Mendilim ýslanýr yaþlanýrým ben.

Doðru sözü zalim yüzüne desem,

Kuru ekmeði hep paylaþýp yesem,

Yine meydanda tek baþýma isem,

Kaynar kazanlarda haþlanýrým ben.

Haksýzlýða engel olmak istesem,

Gücüm yetse hain caný köstesem,

Geçen ömrümün her günü yastaysam,

Gözle uyarýrlar kaþlanýrým ben.

Düþüncelerimi yazýp, söylesem;

Küçük tesellide gönül eylesem,

Þýmaran nefsimi yine paylasam,

Ýlmek ilmek cana iþlenirim ben.

Cahil sözünü hep ciddiye aldým,

Son çeyrek ömürde gariban kaldým,

Bozuk mayalara sevgiyi çaldým,

Torun el öpmeden yaþlanýrým ben.

Konuþma adabý pek bilmez dilim,

Hep nasihat yazmak ister þu elim,

Dursunî ölünce açacak gülüm,

Haset defterine fiþlenirim ben.

Dursun Yeþil –2008