Güller uygun bahçelerde yetiþir. Ehil bahçývanlar elinde geliþir ve güzelleþir. Kendi haline býrakýlan güller bakýmsýz ve cýlýz olur. Yabani otlar içinde solar ve yok olur. Bahçývanlar, alýn teri dökerek en nadide rengârenk misk kokulu güllerini yetiþtirme gayretindedir. Yediveren gibi has güller yetiþtirmek için seferber olmaya var mýyýz?

Gül yetiþtirmek herkesin kârý deðildir. “Zübde-i Âlem” âlemin özü, yaratýlmýþlarýn göz bebeði olan insanýn yetiþmesinde eðitimciler olarak bizlere çok önemli görevler düþmektedir. Rabbin nefesi ile deðer biçilemeyen, “Eþref-il Mahlûkat” yaratýlmýþlarýn en þereflisi olan “Ahsen-i Takvim” ile en güzel þekilde yaratýlan bu mükemmel varlýk, gerçek anlamda kâmil bir insan olduðunda meleklerden de üstün olabiliyor. Bazýlarý da “Belhüm Edal” olup hayvandan daha aþaðý duruma düþebiliyor.

“Ýnsan, kendisinin baþýboþ býrakýlacaðýný mý zanneder?” (Kýyame: 36) ilahi hükmü gereðince insanýn sorumlu olup, yapmasý gereken görevlerinin olduðu gözler önüne seriliyor. Peygamber Efendimiz (s.a.v) “Ýnsanýn Ýslam fýtratý ile doðduðunu ancak sonradan çevresinin durumuna göre inancýnýn þekillendiðini” buyurarak anne babanýn sorumluluðuna iþaret ediyor. Bizler “Üsve-i Hasene” en güzel örnek olan Peygamberimizi (s.a.v) örnek almalýyýz. Baþka yapay örnekler O’nun yerini asla tutamaz. Ýslam-Türk tarihinde örnek alýnacak o kadar çok þahsiyetler var ki saymakla bitiremeyiz. Millî ve manevî yönden yetiþtirilemeyen gençlerin örnekleri topçular ve popçulardýr. Bunu üzülerek belirtmekte yarar var. Bu örneklerin birçoðunun da yabancýlar olduðunu görüyoruz. Mutlu ve kutlu yolda nesillerin en güzel þekilde yetiþmesi için anne babalarýn yanýnda öðretmenlere de çok iþ düþmektedir.

Þanlý medeniyetleri örnek alacak, asýrlarý aydýnlatacak nesiller, ilim ve irfan meþalesi ile gönülleri aydýnlatacaktýr. Þayet bunlar yapýlmazsa; insan benliðindeki nefis bir volkan gibi patlayarak kendisine, ailesine ve çevresine büyük zararlar verebilir. Bir de buna en büyük düþman olan þeytan eklenirse varýn artýk siz düþünün.

Boþ ve gereksiz iþlerle meþgul olan gençliði eðitmenin yolu gül yürekli bahçývanlarýn sayýlarýnýn artmasýna baðlýdýr. Günümüz gençliðinin zevk için neler yaptýðýný görüyoruz. Ruhlarý kavuran çöllerde; huzur ve mutluluðu yakalamak için, seraplar peþinde geçirilen bir hayata çok yazýk olmaz mý? Üstad Necip Fazýl: “Gool! Diye baðýranlarýn Ool! Diye baðýrmasý halinde neler olmazdý!” sözünü unutmamalýyýz.

Sanat kýlýfý altýnda yapýlan iþlerde, gençler biyolojik ve psikolojik problemlerle karþý karþýya kalmaktadýr. Tv, internet, dergi, gazete, spor, müzik, tiyatro, sinema ve edebiyatta edep ve hayâ göz ardý edilince felaketlere zemin hazýrlanmaktadýr. Bunlardan da en çok gençlik etkileniyor. Gençleri korumak için alýnacak tedbirlere karþý belli çevreler hemen ayaklanýyor, özgürlüðümüz sýnýrlanýyor naralarý ile ortalýðý birbirine katýyorlar. Saf zihinleri bulandýrmaya çalýþýyorlar.

Aklý kötü emelleri uðruna kullanarak, ruhlarý uyuþturarak gençliði yok etmek, aile kurumunu yýkmak isteyenler her zaman olacaktýr. Onlar kendilerine verilen görevleri yapmaktadýr. Gençliðimizi, deðerlerimizi ve aile kurumunu korumak için bizler ne yapýyoruz? Bu ve benzer sorularý devamlý sorarak cevaplarýný bulmak zorundayýz.

Nesillerimizin tarlasý olan okullarýmýzda öðretimden daha çok eðitime ihtiyaç olduðu gün gibi aþikârdýr. Bu da biz eðitimcilere büyük görevler yüklemektedir. Bizlere emanet edilen bu pýrýl pýrýl gençleri kötü emelleri kiþi ve kurumlara yem etmekten kurtarmalý, en güzel aþýlarla yetiþtirip, misk kokularýný çevreye sunmalarýna yardýmcý olmalýyýz.