Ben bir cümle o bir roman

O bir cümle ben yine yalnýz..

Bir mürekkebin kuruma noktasýný görür gibiyim

Durduraným yok aðzý açýk bir kaptayým

Beni yazan þairse bu aralar ne hissettiðini bilmiyor

Bir öyle bir böyle..

O bir cümle

Sade, zarif kuþkusuz..

Ben bir cümle

Bilinmeyen renkler dolu..

Gökkuþaðýný geçtim galiba

Renk deryasýnda yüzerken kendi rengimde kaybolmuþum

Geçmeyen bir günün ufkundayým

Sorular cevapsýz sabahý bekler..

O bir cümlede anlatýlamaz

Ben bir cümlede görünmeyenim..

Bilinmiyor ki tadý geçen zamanýn

Alýþkýn olsam da aþksýz her yaným

Kirpiklerinde salla boþ ver aldýrma

Rüyanda bile hayale dalma..

O bir cümle meleðin öyküsü

Ben bir cümle kurumuþ mürekkep..

Sefa Mustafa Anwar
“HawicE”