Online Üye
Online Ziyaretçi
23.01.2009
İri pençeli umudu
Sevdayı haddeden geçirir
Kızıla çalan muzdarip yüzünü
Bir gaddara çevirir
Hazanda ki güller kadar ince hayatı olan,
Döl tutmamış gençliğinde siper sabır içinde yaşayan
Arzusuna, istediğine mahmut olan
Ben idim...
Göğsünde koca bir gök taşıyan
Çerçilerin boncuk sattığı çarşılardan
İki bulut alıp
Gözyaşlarını maziye satan ben idim..
Bir gün;
Avlanırdım mazide naçar düşmüş halimle
Pişmanlık odunu yakıp
Isıtan onu ben idim
Kalmayınca ümit
Onunla çalışan da ben idim...
Ama
Bir gün devrildi yeis
Kırdım asamı
Unuttum tasamı
Kurdum yasamı ;
''Yeisler devrilip
yerine
Umutlar dikilecek'' diye...
İşte bundan gayrı; merağı ben idim yeisin..
Fatih Efe