Geleceðimiz, ciðerparemiz, biricik gönül çiçeklerimiz olan çocuklarýmýz aslýnda bizim en güzel aynamýzdýr. Sevgimizi, nefretimizi, ihmalimizi, eksiklik ve kusurlarýmýzý seyredebileceðimiz mükemmel bir ayna. Daha anne karnýnda annesinin duygularý ile yoðrularak ilk duygusal deneyimlerini yaþayan çocuk, kendisine verilen karþýlýksýz sevgiyi, güzel ahlâka dönüþtürecek enerjiyi biriktirmeye baþlayacaktýr. Çocuðun doðumunu izleyen aylardan itibaren ona duyduðumuz sevgiyi en açýk biçimde göstermek, disipline aykýrý bir durum deðildir; aksine çocuðun her koþulda anne ve babasý tarafýndan sevileceðini bilmesi, ona saðlýklý bir özdenetimin ilk gereðini kazandýrýr. Bu, çocuðunuzun kendine güven duymasý, kendisiyle barýþýk bir kiþiliðe sahip olmasýdýr.

Örnek verecek olursak; otoriter ailelerin çocuklarý, kurallar ve sorgusuz itaat çemberi içinde sevildiklerini yeterince hissedemediklerinden, kendilerine yöneltilen her türlü kýsýtlama ve cezayý sevilmedikleri ve istenmedikleri yönünde algýlamaktadýr. Yine aþýrý koruyucu aile tipinde çocuklar, kendilerine duyulan sevgiyi daima etrafýnda birilerinin bulunmasý ve onu desteklemesi olarak algýlamakta; tek baþýna kaldýklarýnda, kiþisel olarak yetersiz ve zayýf hissetmektedir. Aþýrý hoþgörülü aile örneðinde ise çocuklar kendilerine duyulan sevginin daima karþý tarafýn kendisi için fedakârlýkta bulunmasý ve isteklerinin yerine getirilmesi olarak tanýmakta; böylelikle hayata karþý daima alýcý ve istekleri konusunda sýnýr tanýmaz kiþiliklere sahip olmaktadýr.

Bütün bu yanlýþ sevgi gösterimlerinden sonra denilebilir ki, anne-babalar; çocuklarýnýn hýrçýnlýðýnýn, hayata dönük nefretlerinin, ruhsal tatminsizliklerinin sebeplerini ilk önce bu sevgi alýþveriþinde gösterilen zafiyette aramalýdýrlar.

Kiþiler arasý iliþkiyi, barýþý, güveni, fedakârlýðý hoþgörüyü, baþarýyý oluþturan önemli özelliklerden biri sevgidir. Sevginin olduðu alanlarda yenilikler, güzellikler ve baþarýlar gelir. Ümidimizi, yaþama sevincimizi, güçlülüðümüzü sevgilerden elde ederiz. Duygularýn en yücesi, bahçemizin en güzeli, en anlamlýsý sevgidir. Dünyamýzýn hýzla döndüðü ve kabuk deðiþtirdiði günümüzde deðiþmeyen, kalýcý deðerlerimizden biri sevgidir. Bizim yaþayabilmemiz için sevgiyi tüm olumsuzluklara raðmen yaþatmamýz gerekir. Niçin ve nasýllarý bir kenara býrakarak, insanlarý, aðaçlarý, hayvanlarý, topraðý, suyu kýsaca tüm canlýlarý tadýnda sevmeli, sevgi dolu kalplerle yaþamayý bilmeliyiz.

Eðitimde sevgi baþarýnýn özüdür. Çocuklarý sevenler ve mesleðinde üretken olanlar her zaman baþarýlý olmuþ, engelleri aþmýþlardýr. "Kenar Mahalle" öyküsü bunun bir örneðidir. Bir profesör, sosyoloji sýnýfýndaki öðrencilerini Baltimore Þehri'nin kenar mahallelerine göndermiþ ve o bölgede yaþayan 200 erkek çocuðun durumlarýný araþtýrmalarýný ve her bir çocuðun geleceði hakkýnda bir deðerlendirme yapmalarýný istemiþti. Öðrencilerin hemen hepsi bu çocuklarýn gelecekte hiçbir þanslarýnýn olmadýðým dile getirmiþtir.

Tam25 yýl sonra bir baþka sosyoloji öðretmeni profesörü, her nasýlsa, bu çalýþmayý buldu ve öðrencilerinden bu projeyi sürdürmelerini ve ayný çocuklara ne olduðunu araþtýrmalarýný istedi, öðrenciler o bölgeden taþýnan ya da ölen 20 çocuk dýþýndaki 180 çocuktan 176'sýnýn olaðanüstü bir baþarý gösterip avukat, doktor, iþadamý olduklarýný ortaya çýkardýlar. Profesör bu durumdan çok etkilenmiþ ve bu konuyu incelemeye karar verir. Birer yetiþkin olan bu çocuklarýn hepsi o bölgede yaþadýklarý için, her biriyle buluþma þansý oldu. "O koþullarda nasýl bu kadar baþarýlý oldunuz?" sorusuna verdikleri cevaplar hep aynýydý: "Mahalle okulunda bir öðretmenimiz vardý. Onun sayesinde." Profesör, bu öðretmeni çok merak etmiþti. Hala hayatta olduðunu öðrendiði, yaþlý öðretmeni bulup bu iþin sýrrýný öðrenmek ve ziyaret etmek için evine kadar gitti. Karþýsýnda yýllarýn yüzüne eklediði karýþýklýklara raðmen hala dinç duran yaþlý bir kadýn buldu. Yaþlý kadýna, bu çocuklarý kenar mahallerden kurtarýp, baþarýlý birer yetiþkin olmalarýný saðlamak için kullandýðý sihirli formülün ne olduðunu sordu. Yaþlý öðretmenin gözleri parlak ve dudaklarýnýn kenarýndan bir gülümseme belirdi. "Çok basit. Ben öðrencilerimi çok sevdim." dedi.

Sevmek, duygularý ve hisleri olan insanlarýn ortak özellikleridir. Duygulara ortak olmak, sevinçleri paylaþmak, gözyaþlarýný bölüþmek eðitimde önemli izler býrakýr. Sevinci yüzünde, hüznü kalbinde olan temiz yürekli eðitimcilerin temiz düþünceleri ile temiz bir neslin oluþmasý zor deðildir.

Sevgi eðitimin vazgeçilmezdir. Çocuklarýmýza arzu ettiðimiz bilgiyi, beceriyi, donanýmý kazandýrmak istiyorsak, bütün bunlarý sevgi ikliminin içinde vermek gerekir. Nasýl ýlýman bir iklimde doða, çok daha verimli, çok daha bereketli ise bir sevgi iklimi içinde geçen eðitim süreci de bizim için o kadar verimli olur. Her þey sevgi ile baþlar, sevgi ile geliþir, sevgi ile güzelleþir ve her zorluðu sevgi ile aþabiliriz.

Öncelikle “Sevgi” kadar insana güven veren baþka duygu yoktur. Çocuklarýmýzý, anne ve babamýzý karþýlýksýz severiz. Neden? Ýçten gelen çok temiz bir duygudur bu. Çünkü insan olmanýn getirdiði bir yere sýðýnma, güven hissinin tatminliði ancak sevgi ile mümkündür. Çevremizde kimden sevgi alýrýz ya da almayýz bunu çok kolay anlar insan. Ýþte çocuk da çevresinde olup biten her þeyin gayet iyi farkýnda olan bir bireydir. “Çocuðunuzu seviyor musunuz? Bunu göstermek için neler yapýyorsunuz?” sorularýna, “Tabii ki seviyorum, ona son model araba aldým, hiçbir þeyi eksik deðil.” diye cevaplar vermek yeterli deðildir. Çünkü çocuðun anne babadan beklediði en temel sevgi iþaretleri sarýlmak, dokunulmak, okþanmak ve birlikte yapýlan paylaþýmlardýr.

Bilimsel araþtýrmalar sonucunda görülüyor ki, bu iþler anne karnýnda baþlýyor. Anne karnýndaki bir bebeðe çeþitli sesler dinletiliyor. Çok huzursuz olan ve sürekli hareket eden bebek, bu sesler içinde kendi annesinin sesini duyunca sakinleþiyor. Birçok aile halen “Çocuk o daha bilmez, anlamaz” düþüncesi ile çocuklarýn dünyasýndan kendilerine uzaklaþtýrýyor. Böylece, çocuðun zaman zaman gösterdiði garip davranýþlarý anlamak daha da güçleþiyor. Oysa çocuklar kendilerine gösterilen sevginin, ilginin her zaman farkýndadýrlar.

Eðitimin vitamini sevgidir. Sevgi dayalý eðitim veren okulda öðrenci suda ki balýk gibidir. Bulunduðu ortamý terk etmek istemez. Sevgiden yoksun öðrenci ise kafesteki kuþ gibidir. Kulaðý çýkýþ zilindedir. Sevgi, eðitim verimliðinde önemli bir faktördür. Sevgisiz, eðitim düþünülemez. Çocuk, geliþme çaðýnda ailede, okulda ve çevrede yeterli sevgiyi görmelidir. Sevgisizlik, çocuðu aileden ve okuldan soðutur. Sokaða itebilir. Bunun için evler ve okullar birer sevgi ve þefkat yuvasý olmalýdýr. Çocuklarýn baþarýsýndan cezalar deðil sevgi ve takdir daha etkili olmaktadýr. Sevginin bulunduðu yerde neþe, mutluluk, huzur, baþarý ve verimlilik vardýr. Çocuklarýn eðitiminde en önemli faktör sevgidir. Çocukta diðer duygular gibi sevgi duygusu da doðuþtan vardýr. Ancak bu duygunun geliþtirilmesi sonradan ve dýþarýdandýr. Bunun için çocuklardaki bu duygu büyükleri tarafýndan iyi yönlendirilerek geliþtirilmesi gerekir. Bu geliþtirme büyüklerin sevgi ortamýnda olmalýdýr. Zamanla iki taraflý sevgi iletiþimi oluþturulmalýdýr. Oluþturulan sevgi ortamýnda çocuk, istenilen ölçüde eðitilebilir. Çünkü sevgi, eðitimin itici gücüdür.

Sevgi, eðitimde yararlanýlmasý gereken önemli bir husustur. Sevgisiz eðitim düþünülemez. Temelinde sevgi olmayan eðitim baþarýya ulaþamaz. Sevgi faktörü öðrenmeyi kolaylaþtýran en önemli unsurdur. Eðiticiler öðrencilerini sevgi dünyasýnda gezdirerek eðitmelidirler. Gönül kapýlarýný onlara açýk býrakmalýdýrlar. Onlar bu kapýdan girerler ve öðretmenlerinin sevgi bahçelerinden istedikleri bilgi çiçeklerini dererek kolayca öðrenirler. Sevgi yoluyla girilebilen gönül kapýsýný öðrencilerine kapatan öðretmenin onlara öðretmeye çalýþtýðý bilgiler taþýn üzerine ekilmiþ tohumlara benzerler. Böylesi tohumlar asla çimlenemezler.

Kin, nefret, öfke ve þiddetin olduðu yerde sevgisizlik ve korku vardýr. Ýnsan sevmediði ve korktuðu yerden öðrenmek bir yana hýzla kaçar. Öðretmeninden korkudan dizleri titreyen bir öðrenci ona bilmediklerini nasýl sorabilir? Öðretmeninin sevgisini görmeyen öðrenci onunla hangi yoldan diyalog kurabilir? Ýçinde sevgi olmayan okula öðrenci isteksiz ve zoraki gider. Bunun için bazý aileler çocuklarýný okullara göndermekte güçlük çekerler. O halde okullarý da sevecen yönetici ve öðretmenlerle bir sevgi yuvasý haline dönüþtürmelidir. Oraya öðrenciler severek ve koþarak gitmelidirler. Sevgiyle de öðrenmelidirler. En kötü sýnýf ortamý sokaklardan daha güvenlidir. Bu sorumlulukla çocuklarýmýzý sevgi ile okul ve sýnýf ortamlarýnda büyütmek zorundayýz.