Zamantý ýrmaðý heybetli akar,
Herþey tesbih eder,denizler,daðlar,
Ferasetli insan,ibretle bakar,
Mecnun gibi insan,gönülden aðlar.

Þükürler,övgüler,Ya Rabbi sana,
Çaðlýyor suyundan,iç kana kana,
Irmak da zikreder,tesbihden yana,
Rabbimin aþkýyla akýpta çaðlar.

Anadolu nehri,Zamantý suyu,
Yurdunda garipsin,Yusuf’ca kuyu,
Uzaklaþtýrdýlar Kur’an’dan,uyu!
Balýk avlar gibi,tuzaklý aðlar.

Irmak ancak; beþ,on damlacýk su,
Dine saldýranlar kurmuþlar pusu,
Çocuða yasaktýr,Kur’an’ýn kursu,
Küfür yobazlarý,yürekler daðlar.

Kayseri’den doðup,gözden akarsýn,
Feryad ettiripte,yürek yakarsýn,
Gencecik insaný boðup bakarsýn,
Ananýn özünden akýyor yaðlar.

Nice insanlarýn kanýna girdin,
Kastýn mý var söyle ne senin derdin?
Rabim mi emretti,yerlere serdin?
Ýsyankâr deðilim,Hak emri baðlar.

Þair Kul Armaðan,ibretle bakar,
Sular da Mevlanýn,emriyle akar,
Irmakda ölenler,yürekler yakar,
Boðulmayan þanslý,þükretsin saðlar.

Adem Armaðan