Online Üye
Online Ziyaretçi
Sana geldim
Tüm ümitlerin bittiği anda
Gönül yurdum işgallerde
Nice savaşlar vermiş
Her defasında
Geri püskürtmüş olsa da
Bu defa yenildi işte
Tüm olumsuzluklara
Hayata pozitif baksam da
Gün gelip bitiyormuş meğer
Bendeki ben
Ümit uçurumlarından
Karanlık bilinmeyenlere düşüyor
Yaşama dair ne varsa
Yüreğim sevdasına uzanıp
Tutmak istiyor ellerinden
Ümitsizlik giriyor araya
Kayıyor ellerimden
Düşüyor bedenim, ümitsizlik kışlarına
Bir köz olsa hani
Isınır bendeki ben
Kıvılcımlarım ateş alır
Sıcağım yakar, soğuğum dondurur
Yaz ım kış, kışlarım yaz olur
Tipi tipi yağıyor
Uzatsam ellerimi, tutmak için
Kayar ellerimden hayat
Sarılmaya çalışırken
Donuyor ellerim,
Titrer parmaklarım
Sensizliği kucaklıyor, can diye
Ümitsizlik içmiş yüreğim
Öylesine sarhoş ki ayılamıyor
Ne yaptığını bilmez bir halde
Son bir çaba
Ellerim uzanmış sana
Gözlerimdeki nem
Yağmur olmaya hazır
Bir umut ışığı belirsin
Ne olur senden bana
Birazdan yağacak yüreğim
Damla damla nasılsa
Hazan mevsimi başladığında
Dökülür tüm ümit yapraklarım
Dört mevsim biter bende
Hazana dönen yaşam mevsiminde
Baharı görmeden kış olur ömrüm
Karanlıklar ötesinden sen gel ki
Umut ol, ışığım ol
Doğ bana güneş gibi
Gün gibi aydınlan bende
Kır ümitsizlik kabuklarını
Silkinip çıkayım sana
Hüzün karları yağmış
Gönül topraklarına
Yeniden kardelenler gibi
Ümitsizlik buzlarını kırıp
Yaşama dönelim yeniden
Sen bana bahar ol
Ben sana bir ömür boyu
Yar olup yaren olayım