En son bıraktığım yerdeyim seni.
Her şeyinle hatırlamak ister gibi.
Sessizce yürüyorum koridorlarda,
Yokluğuna , bıraktıklarına sitem eder gibi.
Gözyaşlarımı ilk gördüğün yerdeyim.
Şimdi anlamsız belki de senin için.
Çünkü yoktu hiçbir şeyden haberin,
Oysa dökülen her damla senin için.
Gözlerimizin kilitlendiği yere gidiyorum.
Yavaş ve sakin adımlarla ilerliyorum.
Çünkü ne göreceğimden eminim.
Sen yoksun ki gerçek olan hayalin.
Bana dokunduğunda cız etti ya içim,
Ama sen duymadım tıpkı haykırışlarım gibi.
Yüzüm alev alevdi görmedin, sevgim gibi
Bekledim oysa gelmeyeceğinden de emindim.
Şimdi orda oturuyorum, seni ilk gördüğüm yerde.
Gören boşlukta yolumu kaybettim zanneder.
Oysa haberi yok kimsenin , orası senin yerin.
Şimdiyse boşluğu dolduran koskoca bir hayaldin.