17 Ağustos 1999 Depremi

Yıkılır dedi dağları
Dümdüz olur ova gibi
Yıkıldı dağlar.
Yıkıldı kocaman binalar
Yıkıldı analar babalar.

Yaşlıdır kaçamaz demedi,
Çocuktur masum dinlemedi,
Göçtü üzerine dağlar,taşlar
Yardım bekleyerek vedalaştılar.

Allah insana akıl vermiş
İnsan aklıyla fay hattını bulmuş
İsyan etmiş Allah'a
Fay hattına fabrika kurmuş,ev kurmuş,şehir kurmuş
Ne idare edenin umurunda olmuş,
Ne yapanın,ne seyredenin.

Gün geldi...
Yıkıldı dağlar,
Patladı yarıldı faylar
Ne varsa üzerinde aldı altına
Kadın, erkek dinlemedi
Kurtarmaya gücümüz yetmedi.
Ağladı analar,ağladı babalar
Gözyaşı dinmedi,acı bitmedi.

Kurtar diyordu küçük bir kız
Babam enkazda dayı
Gözyaşları sel oldu,çığlığı yumak
Üç gün sonra varıldı yanına
Günlerden cuma,aylardan ağustos ayı
Ölmüştü adam 'Allah rahmet eylesin'
Bu dersler de bize yetsin.

Kapkara duman kapladı şehrin üstünü
TÜPRAŞ yanıyor patlayacak!
Her yanı ölüm kaplayacak
Kaçtık dağlara,uzaklaştık tehlikeden
Enkazdakileri yarı canlı bırakıp
Umut içinde öldüler
Topluca gömüldüler.

Anılarım,dualarım onlarla
Eğer yararı varsa...
....................... 
( 17 Agustos 1999 başlıklı yazı Recep Uslu tarafından 29.07.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu