Hazan Benizli Bahar
Gönlümün dağlarına hergün yağıyorken kar
Yorulur kapımızda hazan benizli bahar
Dişediş bir bahisle canlar üstüne talan
Ne bilsin bir çeriyim kıyımdan arda kalan
Zamansız koparılıp bir dağın koyağından
Sonra mahrum edilmek dalından, dayağından
Şaşkın bir ördek gibi salınıp azgın suya
Zifiri karanlıkta düşürülmek pusuya
Koparılıp içimden gidiyordum sürgüne
Kabrimi kaza kaza doğarken yeni güne
Sonra çiçekler ekip gün düşen topraklara
Okurdum birer ayet dallara, yapraklara
Oklarla vurulurdu saldığım hayal atı
Elimiz böğrümüzde beklerken son hasatı
Bin pişman dönerdiler hergün binek taşına
Oysa dünya değmezdi bir damla gözyaşına
Dizilirken geçmişim siyah, sarı albüme
Her dönüşte bir damga vuruyordum kalbime
Dağları sürüklemek urganlarla peşinden
Kolay mı zannedersin soyunmak geçmişinden
Göğüslemek tayfunu yüzmeyi öğrenmeden
Yola çıkmak bir daha giden binler dönmeden
Yeşil bir filiz ile bir kuş gagalar camı
Yıllar var açmıyorum ben kimseye odamı
Danesinden ayırıp döverim saplarımı
Elimde yıkıyorum kendi esvaplarımı
Taşı çatlatsa bile rahmetler yağa yağa
Aldırmıyorum artık ne çeya, ne ırmağa
Birşey değişmedi bak, yine yaman gündeyim
Bir damla suya hasret Kerbela demindeyim
Hayrettin YAZICI
(
Hazan Benizli Bahar başlıklı yazı
HayrettinYazcı tarafından
8/1/2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.