Ýsmi de cismi de belirsiz, sevimli ve garip bir ihtiyarýn dilinden dökülenleri dinlemeye baþlýyorum merakla. Sade ve temiz bir dille olabildiðince karýþýk bir o kadar da basit aslýnda anlattýklarý. Okudukça biraz daha merakla akýyor insan olaylarýn içine içine yeteri kadar az betimleme yeteri kadar çok olay, insan, hikaye… sarmalayýveriyor okumaya baþladýðým odanýn içini bir anda. Bir bakýyorum bir çocuk var karþýmda bir anda kaybolup koþuyor geleceðe. Hemen arkasýndan bir sevgili el sallayarak kayboluyor geçmiþte, sýký bir dost, bir kardeþ, bir hala, bir baba, bir çocuk, bir genç, bir ihtiyar… herkes ayný anda farklý zamanlarda varlýðýný hissettiriyor tek bir insana, hepsi hem hiç olmamýþ hem hep var olmuþ gibiler…

Çok mu garip oldu sizce bu yazdýklarým ? evet bence de garip. Anlamaya hem yakýn hem uzak. Aslýnda etrafýmýzda her an zamanýn hiç tükenmeyen hýzýyla yoðrula yoðrula ayaklarýmýzýn ucuna devrilen hayatlar, olaylar ve insanlar çoðu zaman önemsemediðimizi hatýrlatmak için dökülüverirler gözlerimizin önüne ve biz yine çok kere önemsememeye devam ederiz…

Ýþte böyle görünürde sýradan sayýlabilecek fakat özde sýradanýn üstünde birbiri ile ilintili hikayeleri tekrar getirmiþ ve sermiþ ayaklarýmýzýn ucuna, Ahmet Ay Esenkitap’tan çýkan  Gariplikler Pusulasý isimli kitabýnda. Çok ta þýk olmuþ. Bence bu sefer görmezden gelmeyin önemsemeniz gerekenleri… 

Sevgi ve Saygýlarýmla...