İftar sofrasında açlığım kalsın,
Ölü iftarlar da Afrika çölü.
Doymamış sinem de hiçliğim olsun,
Hiçlikler yurdun da binlerce ölü.
Ne ağır yük taşır minik yürekler,
Kuruyan deriden, çıkan kemikler.
Sönen göz nurları umudu bekler,
Beklemek çarenin belki bir yolu.
Şahittir, yokluğa dağlar, denizler,
Bir yanda doymayan kanlı benizler.
O yanda aç susuz kararmış yüzler,
Haydi iftar et ey Allah kulu.
Sömüren ülkeler bir selamı vermez,
Onca perişanı bakar da görmez.
Umarım bu devran böylece sürmez,
Yoksulun kırılır umudu kolu.
Ramazan açları hakkıyla tanır,
Eğlenceli iftar, açtan utanır.
Durmuşoğlum hakka kesin inanır,
Bu yüzden midesi bulunmaz dolu.
Hüseyin Durmuş.
(
Açlık Ve İftar başlıklı yazı
Hüseyin Durmuş tarafından
14.08.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
