Âşıklar coşa gelende, gönülden tüter dumanı
Kaynar,kaynar buhar olur, asumana karışır
Âşık’ın âşkı tayyidir,kestirilmez zamanı
Burda olur,şurda olur,cümle kuşla yarışır
Çok geldiler;hu deyince,ta öteden koşarak
Karlı dağlar tozlu yollar,dere tepe aşarak
Beden denen o kabından,damla damla taşarak
Canân olur,candan olur,hakikatle barışır
Veli olur, deli olur,eğrilere yol vermez
Vatanına göz diktirmez,ağacından dal vermez
Canın iste canın verir,düşmanına kıl vermez
Şehit olur,gazi olur,meydanlarda vuruşur
Ol âşıklar sebebine,rahmet yağar yurduma
Gahi Yunus olur, gahi; Ahmet derler adına
Mevlanâ’da Şems’i görür,başın verir yadına
Hallaç olur,mansur olur,meleklerle görüşür
Ezel bizim,ebed bizim, herdem âşık ölürsen
Emmareden dem vurulmaz,hep mütmain olursan
Viraneler köşk’ü saray ,levvameden gelirsen
Sultan olur,mihman olur,sonsuzluğa erişir