Online Üye
Online Ziyaretçi
en acısıydı günlerden
hüzne dolduğum gün
sensizliğin içinde yapa yalnız
hekimsiz ve kimsiz
yürüdükçe ateş düştü yollara
ter içinde ıslandım
üstüne yağan yağmurda
yüzünü kim yıkar
kim öper seherin ayazından başka
dağına yokuş yoluna iniş olurken
yoğrulduğum an geçti
doğruldum yerimden neden demedim hiç
tarumar oldu gönül bahçem
suskunluğuma boş ver
sessizliğime aldırma
gecesinde ay kırpıştırınca gözü
yola düşen gölgeler belirli belirsiz
tutuşur yeniden yürek
yandığınca yansın
kan içindeyken revan
bir türkü yakılır ardından
sustukça sarı gelin
080711denizli