Online Üye
Online Ziyaretçi
BEN VARDIM
Hayat verildi.
Dünya verildi.
İlk dua bir sevdaydı
Bir şiir di belki de Havva’ya adanmış
Adem’in Geninde ben vardım.
Asırlardır söylenir
Asırlarca söylenecek
Masalsı mezarların kazıldığı
Sevda için ilk ölen
Habil’in Tenin de ben vardım.
İzinli ilk yasak sevdayı bilir misin ?
Ateşin yakamadığı yüreği yakanı
Dünya’ya şekli verecek nesli getireni
Çölde bıraktığı Hacer ini ararken
İbrahim’in
Yönünde ben vardım.
Hani kuyudan kurtulduğuna sevinemeden
Mahpuslara düşen vardı ya hani
Güzelliğe adını vermişti ya hani
Sabrı Züleyha’sı na götürürken
En yorgun saatlerinde
Yusuf’un yanında ben vardım.
Ya zalim hükümdarların hükmettiği sevdalar
Nakışçı ustasını külünge mahkum eden
Hiç bahar gelmeyen dağları yardıran sevdalar
Külüngü her savuruşta
Şirin sesi bekleyen
Ferhat’ın Kanında ben vardım.
Sen beni bilemezsin
Sen beni anlayamazsın
Kuşlara sorarken adresini
Ceylanlarda seyrederken gözlerini
Leyla’sının kokusunu ararken çöl rüzgarında
Mecnun’un canında ben vardım.
Kim öğretilebilir bana sevdayı
Kim benden çok yanabilir
Şehir şehir ararken Aslı’sını
Sazının her teli ağlarken
Ve bir kor alev gibi yanarken
Kerem’in
Her anında ben vardım.
Dahası kim boğulabilir
Irmağın azgın dalgaların da
Arzusuna bir adım kalmışken
Ve iki ömür uzaktayken
Kamberin beyninde
Ben vardım.