Yalnız Aşka Doğar İnsan
Denizim,
Yüreğinle dal diplerime
Eriyip saçılsın mevsimlerin.
Dördüne de yüklenmiş
Bir hüzün, bir tebessüm
Aşkına saklıymış aslın…
Sabrı bellediğin dağlarını
Yalayıp geçerken güneş
Yolunda yazılmış yazgılar.
Baharda kertiklenmiş düşler
Düşerken kıraç toprağa,
Ardı tohummuş, saçaklarında umutlar…
Her tutulan gün yalanmış,
Kanmış kandırmışsın
Kendini bildiğin kadar…
Aşka vurulunca zaman,
Dört mevsimi yaşarmış an,
Bir tek aslına yol bulurmuş insan…
(
Yalnız Aşka Doğar İnsan başlıklı yazı
ÖzdenÖZPINAR tarafından
16.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
