Düşürdün kalbimi onulmaz derde
Merhametin vardı, acaba nerde
Yaşanmaz sevginin bittiği yerde
Bunu hak etmedim, üzdün Rüveyda
Sözünde durmadın, geçti kaç mevsim
Kalmadı kudretim, kesildi sesim
Çiçekler açarken soldu hevesim
Ellerin koynunda yüzdün Rüveyda
Beni süründüren sendeki kibir
Dertler az değildir, dizildi bir bir
Sayende belirdi içimde kabir
Ölüm fermanımı yazdın Rüveyda
Seni unutmaya gücüm yetmedi
Çabalasam bile cefam bitmedi
Göçebeye döndüm, bacam tütmedi
Başka diyârlarda gezdin Rüveyda
Bülbülün yâreni elbette güldür
Gözümden süzülen coşkunca seldir
Artık sevda düştür, vuslat hayâldir
Tüm umutlarımı ezdin Rüveyda
Gönül ırmağımda yüzün çağlıyor
Ayrılık her vakit yürek dağlıyor
Ömer hüzünleri sana bağlıyor
Aşkından ne çabuk bezdin Rüveyda
Ömer AYDOĞAN
ORDU 27/08/2010
(
Rüveyda–3 başlıklı yazı
OMARIM tarafından
17.09.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
