Hayatým hep zorluklarla gecdi ?insanlarýn darbeleriyle

inancým okadar yüksekki hep ayakta kaldým inancým sayesinde þükür yaradana,

bende insaným her kul gibi hatalarým ve kusurlarým ve günahlarým okadar çok ki,

olumsuzluklarýn hayatýma hep etki etmesi beni bunalýma sürükledi

daim hüzün aldým sattým yinede insanlarý sevdim

hatalarýna ve kusurlarýna hiç bakmadým hatlarýyla ve kusurlarýyla yargýlamadým

artýk kendimi sevmemeye baþladým çogu insan deli demeye baþladýlar

bazýlarý veli ermiþ diyorlardý arkamdan ve enfazlasý acaba bunun cebinden ne alabilirim hesabý yapýyordu

gördümki insanlar insanlarý nasýl kullana bilirim arayýþý içinde bazý uyanýk kiþiler

2003 yýlýnda þiir yazmaya baþladým yetenektir okumayý seven biriyimdir

ve bunu degelendirmek istedim ugraþtým çabaladým ve keyýplar verdim

hemde çok sadece þiir yazýyorum diye kayýplar vermedim daha öncesi .de var bunun

okumayý fazlalaþtýrdýkca görüþlerim deðiþti kayýplarým arttý azimli biriyimdir

kayýplarýmýn artmasýyla kendimi sigaraya verdim ve yeni dostluklar edinmeye baþladým

insanlarý daha çok tanýyor ama yargýlamýyordum çünkü ilimi kendinde bulmak istiyordum

ve inanýyordumki bir gün baþarýyý elde edeceðime ama hep baþarýsýzlýkla sonuçlanýyor ve ben,

tükeniyordum kayýplarým artýkca kendimi suçluyor baþkalarýna kabahat buluyor ne den nedenlere dalýyordum

acýmýn kaynagýna gitmek istiyordum ve orda ya ölecek yada ayaga kalkacaktým

istanbula gittim biraz çalýþtým ama olumsuzluklar daha çok üzerime geliyor hüznüm artýyor

ve ve hatta intiharý düþünüyordum sýkýntýlarýmýn kaynagýný düþünüyor hatalarýmý nasýl telefi edebiriim düþüncesindeydim

okumayý hiç aksatmamaya çalýþýyordum haftada bir kitap bitirmeye baþladým

zihnim her kitapdan bir parca alýyor düþüncelerim deðiþiyordu.

hayat ise vurmasýna devam ediyordu, bir þeyler üretmem yeteneklerimi birleþtirmem gerikiyordu

bir tarafdan çalýþýyor bir tarafdan tiyotro eðitimi almaya cabalýyordum ama hiç bir þey yapamýyordum

ve ankaraya tekrar döndüm yolda mola verdim metro turizm,in mola yerinde bir kitap gördüm

kendini ateþle kitabý okumaya baþladým okadar akýcý idiki sanki beni anlatýyordu

okudukca kendimi buluyordum ve hayatýmý yeniden kurmam için içimdeki sönmeye baþlayan ateþe kibrit çaktým

sayýn yazarýmýz cengiz er þahin,e sonsuz teþekür ediyorum gönül dostuma

çünkü ögreçiyim hayat ta daha kimbilir ne olumsuzluklar yaþayacaðým ama

üstesinden geleceðime inanýyorum maddi olarak batýðým maneviyatým henüz olmuþ görmüyorum

orta okul mezunuyum amma bir ilim sahibiyle tartýþmaya girecek kabiliyetteyim bu nu biyorum

kalemim güçlü yüreðimde cesaretim dilimde ise dogaclamam ve insanlarý üzmeyecek bir yüreðim var

kýrk yaþýma kadar hep baþarýsýzlýk yaþadým hayatým çogu hüzünle geçdi

galiba sevdiklerimi kendim kaybettim gidenlerin hiç birini geri getiremem

ama artýk geleceðime baþarý vurma zamaným gelmiþ bunu görebiliyorum yüreðime çoþkuyu koydum

adýmlarýmý saglam basarak hayatý insanlarý kendimi seveceðime ve bir gün güleceðime çok inanýyorum

bu gün bir iþe baþvuru yaptým olmazsa bile kendime bir iþ bulabilirim

yeniden araba yýkama iþine döneceðim okuyacagým þiir þarký sözlerime öykülerimi yazacagým

hayatýn tüm olumsuzluklarýna karþý savaþacagým yanýmda kimse olmasada

yeteneklerimi ortaya koyup geniþleteceðim ve insanlarla ,paylaþacagým umutlarla oynamayacagým

umutlar serpeceðim hiç kimse açiz deðildir yeterki azmi olsun her bireyin kendince ,

yetenekleri vardýr onlarý ortaya koyup çalýþmasý lazým her düþtüðünde ayaga kalkýp baþaracagýna inanmasý lazým

hayatýmdan ufak kesitlemelerle bugünüde sonluyorum......AMA BÝR ZAMAN GELECEK DÜNYANIN EN ÜNLÜ SÖZYAZARI OLACAGIM.........CENGÝZ ERÞEHÝN HOCAMA SEVÐÝ VE SAYGILARIMI SUNUYORUM



.........SÜLEYMAN ERKUVAN