eski tarih bu

bu yokluk çok eski

evet adýna mavi dedim

ben maviyi eskiden beri bilirim

çok eski bir maviydi yüzmeyi öðrendiðim

hatýrlamýyorum önce bedenim mi

sonra mý düþlerim

ilk düþtüðümde tuzuna

babamýn kucaðýndaydý yaþama dönüþüm

saçlarý geriye taralým... ela bakýþlým

cebinden çýkan sararmýþ fotoðraf nerde

çatýk kaþlarým,sýrça köþküm

kayýp þimdilerde

bir zamanlar bir fotoðrafým vardý siyah beyaz

avuçlarýmda kýna

saçlarýmda çiçekler siyah beyaz

birçok þeyi unutuyor insan

ama hiç unutmuyor gençliðini

gençliðim ki hala durur bavulumda

hop oturur hop kalkar ama

adres sormaz bundan sonra

düþlerim gömülmüþ en derinime

hala beceriksiz hala korkak

yeni yeni anlýyorum

korkarak yürüdüðüm o karanlýk yolda

ateþ böceðinin beni neden aðlattýðýný

içimdeki derinliðe ihanet eden biri var

bilmiyor ben kaç kez yitip gitsem de kendimde

bilmiyor her dönüþüm yine ona olacak

bilmem kaç gece daha onunla uyuyup

kaç sabahlara onsuz uyanacaðým

ey ömrümde ömrüme yar olmayan!

ey ömründe ömrüne yar olmayan!

sen hiç ateþ böceði gördün mü

ben gördüm

ve aklýma ilk sen düþtün

seni düþlemekle tamamlanýrým inan

çünkü artýk korkmuyorum karanlýktan

seni düþlemekle tamamlanýrým inan

yeter ki sönmesin can ateþin içimde

vurgun olma düþlerime...



müjgan kýzýleniþ