Eşsiz endamınla kendimden geçtim
Her şeyimi versem canımın içi
Aşkın çeşmesinden sevdayı içtim
Mâh yüzünü görsem canımın içi
Devâsâ yaralar hep senden miras
Şu koyu hasretin tutturuyor yas
Kapladı ruhumu aşk ve ihtiras
Diyârına varsam canımın içi
Yokluğun ne vahim, ölümden beter
Acıya râm oldum, çektiğim yeter
Dokunduğum yerde ne güller biter
İncitmeden dersem canımın içi
Mihnet çekiyorum gündüz ve gece
Seni sayıklarım ben hece hece
Tükettiğim ömür girift bilmece
Has bahçene girsem canımın içi
Hüzün denizine iyice daldım
Şimdi hayâlinle baş başa kaldım
Gönül torbasına dertleri aldım
İnce belin sarsam canımın içi
Yapayalnız geçer bu hazin yıllar
Geçit vermez oldu engelli yollar
Hicrân mevsiminde bomboştur kollar
Hep yanında dursam canımın içi
Bak Ömer unuttu ekmeği, aşı
Kesilmez inilti, dinmez gözyaşı
Çatlamak üzere sabrımın taşı
Muradıma ersem canımın içi
Ömer AYDOĞAN
ORDU 06/07/2009
(İlk şiirlerimden)
(
Canımın İçi başlıklı yazı
OMARIM tarafından
8.10.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
