“ Ben De Şiirlerine Mecburum Bilemezsin. ”
Atilla İlhan Çağdaş, Atatürkçü ,devrimci,romantik kişiliği ile her zaman çok sevdiğim,düşüncelerinden örnek aldığım,şiirlerine sevdalandığım yazar şairdir .Yaşamı şiirlerle soluyan biri olarak elbette çok çok sevdiğim şairler var..Nazım Usta,Ahmed Arif başta olmak üzere, daha bir çok şair,ama bir de gönlümde Atilla İlhan var ki o ayrı bir sevda,ayrı bir bakış benim için..
Sanıyorum çoğu kadın(tabii ki erkekler için de) için sevda şiirlerinin vazgeçilmezi idi Atilla İlhan...Çoğumuz şiirlerinde,dizelerinin birinde kendimizi bulmadık mı onun şiirleriyle sevdalıya daha bir sevdalanmadık mı?Cenaze günü yaşlısı genci bir çok kadın vardı cenazesinde ve daha sonradan Pınar Kür öyle çok kadın vardı ki cenazede kimi ruj sürmüş gelmiş,kimi öylece üstü başı ile gelmiş,kimi siyahlar giymiş ,,kimi başı açık,kimi kapalı ama heryer, tanıyan, tanımayan kadınlarla doluydu demişti...
Atilla İlhan öldükten sonra arkasından yazılan yazıların birinde İlhan Selçuk,
Belki çelişki ama ,onu uğurlarken içimden ona 'sen çok yaşa' demek geliyor diye yazmıştı..Evet o hep yaşıyor,hep yaşayacak....
Sevgiyle,özlemle,rahmetle anıyorum kendisini,kucak kucak yüreğimdeki papatyalarımdan gönderiyorum,ruhu şad olsun...
Şiirler ağladı bir acı yel kaldı yüreklerde
Gitti dostlar Atilla İLHAN şimdi şiirler yalnız
O mahur beste çalar,bizler hep ağlaşırız
Bitmez şairimin özlemi daha sonra daha sonra
Şiirler teselli olur bana,teşelli olur kalanlara
O mahur beste çalar,müjganla ben ağlaşırız...
--------------------------------------------------------------------------------
Ben de şiirlerine mecburum bilemezsin
İçimi mısralarınla ısıtıyorum
Okudukça yüreğime yağıyor,sel olup taşıyorum
Ben de şiirlerine mecburum bilemezsin
Hep dizelerine akıyorum
Şiirler öksüz kaldılar,sen artık yoksun
Yüreğim üzgün,ben suskun
Akıyor her bir dizen gözlerimden yaş olup
Yine dizelerinle avunuyorum
Ben de şiirlerine mecburum,dizelerine sarılıyorum
Açılmış hüznümün çiçekleri, kokuları üzgün
İçimde keder olmuş yokluğun
Yıldızlar eski yıldızlar değil
Parlamıyorlar sensizliğin dizelerine
Şiirlerde ağlayan bir kadın
Kıvılcımlar düşüyor içine
Ben de şiirlerine mecburum bilemezsin
An gelir dedin,an gelir Atilla İLHAN ölür
Dolaşıyorsun işte tenhalarım da şiirler söyleyerek
Öldün mü?
Ölmedin!
Hep yaşıyorsun
Yaşıyorsun işte şiirlerinle yüreğime işleyerek
Ne zaman hüzünlere dalsam
Şiirlerine sığındım
Ne zaman sevdaya başımı salsam
Dizelerine yüreğimle aktım
Ama hüzün,ama sevinç
Hep dizelerinle kaldım
Adımla nasıl berabersem,öylece şiirlerindeyim
Bir dizelerin içimde,bir de elde var hüzün
Ayrılıklar da sevdaya dahil
Bundandır hala şiirlerindeyim
Hala dizelerini içmelerdeyim
Hep içeceğim
Şairim ben hep kalemine sevdalıyım
Sen beyaz bir adamsın uzaktaki
Sen beyaz bir adamsın
Dizelerinde yaşayan
Her okuyuşumda senin için de okuyorum
Uzaktaki
Duyuyor musun?
Orada mutlu musun?
Hala güzel şiirleri yazıyor musun?
Hadi,bana oradan bir şiir çak.
Şiirler fena karanlık...
Sense dizelerde parlayan ışık
Ve her zaman parlayacak
İçimdesin hala,hala içimde yaşıyorsun
Şiirlerinle ağlıyor,şiirlerinle coşuyorum
Şairim,seni hep yüreğim de taşıyorum
Yine öksüz dizelerinde avunuyorum
Ben de şiirlerine mecburum bilemezsin
MıSRa
(
“ Ben De Şiirlerine Mecburum Bilemezsin. ” başlıklı yazı
BeyhanAYDOĞAN tarafından
11.10.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.