Online Üye
Online Ziyaretçi
Senin gelişine umut besleyişlerimle tükettim ömrümü
Kaç asır olmuştu gidişin ve ben hâlâ
Kazıdığımız ağacın dibindeki banktayım.
Her yaprak düşümünde hüznümü tazeliyor
Her yeşermesinde, yeniden umuduna kapılıyorum kavuşmamızın.
Uslanmak bilmez diz ağrılarıma inat
Usanmaz bir sabırla direniyorum zamana.
Dizlerim daha ne kadar tutabilir ayakta beni
Ve gözlerim ne zamana kadar seçebilir yüzünü, bilemiyorum
Ama sözümün arkasındayım ben;
Ölene kadar bekleyeceğim demiştim hani.
Öldüğümde,
Beni yine bu ağacın dibine gömecekler, vasiyetimdir
Ahirete kadar da bekleyebilmek için seni