Işığını yayar ilim güneşi
Kat’iyen bulunmaz dünyada eşi
Öğrencinin sanki dostu, kardeşi
Şaşar cümle âlem ondaki gize
En koyu sevgiyi aşılar bize
Cahilliği yıkıp getirir dize
Nefret illetini yere seriyor
Bıkıp usanmadan emek veriyor
Sürekli menzile doğru yürüyor
Kolay kolay sönmez gözünün feri
Dünyaya açılan bir gönül eri
Kim ne derse desin, dolamaz yeri
Yaptıkları ile duyarız gurur
Top tüfekle değil, kalemle vurur
Zorluk karşısında ayakta durur
İnan hoşgörüsü Ağrı’dan yüce
Kibir hususunda oldukça cüce
Olmadığı yerde yaşanır gece
Ektiğini bir gün mutlaka biçer
Bahçesinde renk renk çiçekler açar
Gülüşüyle ruha mutluluk saçar
Sözlerine asla yalanı katmaz
Durumun farkında, yan gelip yatmaz
Özü sapasağlam, vatanı satmaz
Elde meş’aleyle daima önde
Yoktur icraatı olumsuz yönde
İlerlemek ister sanatta, fende
Sayısız peteği dolduran bal o
Sevda ağacında kırılmaz dal o
Medeniyet için bükülmez kol o