Ne söylense
Akýl ve sýrra eriþmek için umutla beklense
Her lahzanýn þevkiyle gönül ihsaný dile gelse ve hasredilse
Hiç kimseye buðuz edilmeden, halin dilinden aþkýn firkatiyle bir yol görünse


Ýnsan ihsandýr
Kulluðun inþasý için umut içinde ki candýr
Vuslat niye en müthiþ heyecandýr, akýl sahibi için sýnavdýr
Ýradi olmak haktýr, farký fark etmeyen ve bizar olan zavallý bir insandýr


Mizaný þehreyle
Nefsinin zerk ettiði ne varsa tahkik eyle
Zafiyetlere sakýn meyletme, umutsuz olmak için cehdetme
Rahmet ve maðfiretin sahibinden kat a yüz çevirme, vicdanýný iyi dinle


Sabinin feryadý
Anne yüreðini daðlar ve gözyaþý akar
Baba vakar içinde neticeyi anlamak için sessizce bakar
Gönlünün feryadýný bastýrmak adýna, sebat eylemeyi edebi hali sayar


Mahzun soluk
Ýçinde beslediði umutlar ne kadar soluk
El deðmemiþ burukluklar ne derin içli bir suskunluk
Sabýr içinde diriliþ ve silkiniþ þevkin pervazlarýnda ki ulvi konuk


Tenler eriyor
Bedenler paramparça ediliyor, seyrediliyor
Arlanmak kimler için en nadide nutuk, kim hakikati gözetiyor
Geçmiþ zaman sükûnet içinde sesleniyor, ibretler önümüze seriliyor


Akýl duruyor
Ýzan sanki çaresizliðe mahkûm ediliyor
Peki, ruh hangi vicdanýn senasýnda inliyor ve aný bekliyor
Yaþanmayan aþk nasýl dillerde geziyor, hal libassýz resmediliyor


Ey Rabbim
Yalnýz senden yardým diler ve bekleriz
Ýradi olmaya kadir olmayan azmimizin mahcubiyetiyle aðlarýz
Zamanýn içinde yanan ve daðlanan canýz, ne vakit el açsak muhtacýz


Sevda sanki yitik
Buðuz edilen ve lanetlenen sanki bizlerdik
Tefrika içinde lime lime edilmeye yüz tutan milis derdindeydik
Hangi dilin rengine girdik, kalbi olmaktan arîleþtik, elhak iltica ettik





Mustafa CÝLASUN